Hieronder alle blogs van Elske Koopman uit 2015

File

29 december, 2015 – 12:45

Er stond vandaag één file. Recht voor me. Ik was toch echt in de veronderstelling dat ik vandaag geen extra reistijd hoefde te rekenen. Het is de stille periode tussen kerst en oud en nieuw, mensen hoeven vandaag niet naar schoonouders of meubelboulevard, het was nog droog toen ik vertrok en toch. Toch was ik een half uur later dan gepland op de plaats van bestemming.

De omvang van de files is in dit land met een kwart gegroeid, meldde de Verkeersinformatiedienst vorige week. “Dat is de grootste stijging sinds de VID begon met het verzamelen van die data in 2000. Vanaf 2007 was er juist sprake van een daling van de filedruk; in 2014 was die nog maar de helft van 2007”, lees ik verder. Daarom laat ik de auto ook graag thuis, tenzij ik op een onmogelijke plek moet zijn, zoals eerder dit jaar op een bedrijventerrein in Oosterhout of bij het gemaal in Hoedekenskerke. Maar vandaag nam ik bewust de auto. Een frisse wind maakte de keuze voor het openbaar vervoer vandaag minder aantrekkelijk. Ik moest te ver om te lopen of te fietsen. Maar helaas.

Het was dit keer ook niet erg dat ik te laat was. Heel Nederland is in ontspannen toestand. Hoewel, het leukste van de file blijft het kijken naar chagrijnige gezichten van medebestuurders. Ik ga er alleen maar breder van glimlachen. Verbeten zitten ze achter het stuur, hun frustraties botvierend op hun telefoon. Ik lach erom. Mijn telefoon zat diep weggestopt in mijn tas. Anders had ik graag foto’s gemaakt van boze buurmannen en vrouwen in de file. Lekker meezingend met de radio en genietend van de uit(ge)zichten, kom ik langzaam dichter bij het einde van de file. Ach. Een jonge vrouw met slechts een grijs vest aan zit op de vangrail. Haar verkreukelde auto hangt al aan een haak. Klaar voor de afvoer. Voor me begint een medeweggebruiker enorm te slingeren, terwijl hij vaart maakt. Di meldt vast dat hij weer rijdt. Ik houd gepaste afstand, want ik wil niet in mijn vest eindigen op de vangrail met mijn auto aan een haak. Ik moet nog even door.

(E)moties

27 november, 2015 – 09:34 — Elske

Burgemeester Jozias van Aartsen schorste de raadsvergadering van gisteravond een paar keer. Al bij de eerste keer, aan het begin van de avond, hield hij een ietwat geërgerd betoog waarbij hij de raadsleden op het hart drukte de moties eerder aan te leveren, zodat ze meteen na het indienen ervan in de raad kunnen worden rondgedeeld. Dan kan het college ook meteen reageren. Nu was het wachten op het kopiëren en ronddelen ervan.

Direct bij het eerste grote punt op de agenda, het bestemmingsplan over Belgisch Park, gebeurde het weer. PVV-raadslid Daniëlle de Winter protesteerde nog, maar de burgemeester was onvermurwbaar. Hij wilde nogmaals aan zijn betoog beginnen, maar herstelde zichzelf en schorste met een geïrriteerde blik de vergadering. Daarna ging hij demonstratief achterover hangen in zijn stoel. Misschien is het een idee om het papierloos vergaderen verder door te voeren en de moties voortaan digitaal rond te delen. Het raadslid dient de motie in, de griffier zet er in haar tablet een nummer boven en verstuurt het naar raadsleden, college en aan de pers. Want ja, er zijn nog steeds journalisten die de Haagse raad volgen. Dat scheelt tijd, geld en de burgemeester hoeft geen donderpreken meer te houden.

Maar een burgemeester die anderhalve maand geleden nog het volgende zei: “Ik heb er bezwaar tegen als we hier -want dan is het einde zoek- ook wat er op twitters en tweets en weet ik wat allemaal wordt gemeld. Dan kunnen we net zo goed een soort informele vergadering hier onder deze zaal houden, daar ben ik echt mordicus op tegen. Dit is hier niet gezegd en speelt hier geen enkele rol. Als we dat hier doen is het einde zoek. Er is een instituut, gemeenteraad, en als u hier aan begint is het einde zoek… Ik wil niet dat u verwijst naar twitterij”, moeten we misschien nog even de tijd geven.

Maar om raadsleden nu te vragen om moties eerder in te dienen, komt volgens mij de democratie die Van Aartsen hoog heeft zitten, niet ten goede. Soms zijn er verbondjes die pas op de avond zelf tot bloei komen en komt er een ondertekenaar bij vlak voor de raad begint. Kijk eens hoe er dan wordt geleurd met moties en ja, ook menig pen wordt gepakt. Dat moet kunnen. Dat hoort bij de democratie. Denk aan de woorden van scheidend raadslid Inge Vianen die pleitte voor het herstel van vertrouwen en geloofwaardigheid in de politiek. Hoe geloofwaardig komt het over als de moties allemaal al voor het debat beklonken en ingeleverd moeten zijn. Dan slaat het indienen van de motie tijdens het debat toch nergens meer op? Die motie is dan toch al die middag ingediend?

Het digitale tijdperk is aangebroken, gebruik het met wijsheid, maar maak er wel gebruik van.

Gladde roosters

26 november, 2015 – 14:46 — Elske

Ik heb hier al vaker geklaagd over de nieuwe Grote Marktstraat. De rare schuine afgangen naar ‘het fietsersdeel’, levensgevaarlijk. En nu heeft raadslid en oud-Kamerlid Richard de Mos ook iets gevonden: gladde roosters. Regelmatig glijdt daar iemand over uit. Maar dat gebeurde ook al in de oude Grote Marktstraat, want daar lagen de roosters ook al. Dus misschien komt De Mos pas sinds de vernieuwing in de straat, of heeft hij de glijpartijen van daarvoor op mysterieuze wijze gemist?

En dat zijn niet de enige roosters waar inwoners van Den Haag over uitglijden. De regelmatige tramreiziger kan daar over meepraten. Want op bijna iedere halte kom  je ze tegen. IJzeren platen, of in ieder geval die gladde dingen. Ga er met gladde schoenen niet overheen, maar kies liever voor de ongemakkelijke ribbels ernaast, meer keus heb je niet of je moet tot het randje willen gaan. Want menig tekenfilmtafereel, ronddraaiende benen/voeten, heb ik daar al mogen aanschouwen.

In de oude situatie op de Grote Marktstraat was het niet anders. Dan gleed iemand bijna uit over het rooster. Keek achterom waardoor de glijpartij van zojuist was veroorzaakt. Dat gebeurde vaak tijdens het door lopen, want je zou eens tijd verliezen en ergens bij stil staan en dan wist je als fietser al dat gaat mis. Zeker als er een tegenligger aan kwam en je dus niet uit kon wijken.

In de oude situatie waren wandelpad en fietspad gelijkvloers en dat werkte dus niet. Nu heb je er de nare schuine randjes – ook levensgevaarlijk- de roosters zijn gebleven en zijn nu volgens De Mos ineens gevaarlijk. Net als jaren geleden toen tramrails uit de Grote Marktstraat moesten, vanwege de lekkende tramtunnel weer terugkwamen en daarna weer weg gingen, lijkt me de zoveelste verbouwing van de Grote Marktstraat geen sinecure. Maak de straat weer veilig in plaats van het een hindernisbaan te laten blijven. En misschien is het ook geen slecht idee om nog eens naar de tramhaltes te kijken. Er zijn zo veel mogelijkheden denkbaar om die onnodige glijpartijen te voorkomen.

Maar ja ook die liggen er allemaal al jaren, net als de roosters in de Grote Marktstraat. Misschien moet ik eerst Nachtburgemeester René Bom even vragen wat vaker in de herfst de tram te nemen en ziet hij het dan ook gebeuren. Dan maakt Richard de Mos er vast weer een leuk politiek punt van en krijgt hij weer wat aandacht. Of verzin zelf eens wat nieuws. Echt nieuws ligt ook nog steeds op straat en niet alleen in de roosters.

Den Haag, The Hague

9 november, 2015 – 08:58 — Elske

Na mijn klachten vorige week over de nieuwe stadspromotienota van wethouder Karsten Klein inclusief de vele Engelse woorden erin, ging het dit weekend op sociale media los over The Hague Beach. Vooral Scheveningers reageerden woedend op de naamsverandering van hun strand. Het strand bij Scheveningen van naam veranderen om meer toeristen te trekken, staat in de notitie. Maar vooral het verkooppraatje van Klein zelf was hilarisch: de nieuwe naam is gekozen door de grote bekendheid van de naam Den Haag wereldwijd!

Hier de volledige reactie van de wethouder op een van de sociale media: “Deze week heb ik de aanpak Haagse Citybranding 2020 gepresenteerd. Daarmee willen we de stad nog nadrukkelijker op de kaart zetten en meer bezoekers, bedrijven en toeristen aantrekken. Dat is goed voor de economie! Een van de ideeën uit het plan is, dat we aan partners uit het buitenland duidelijk gaan maken dat je hier stad én strand hebt. Om die aantrekkelijke combinatie zo goed mogelijk over te brengen, willen we in contacten met buitenlandse partners vaker gaan spreken over ‘The Hague Beach’, vanwege de grote bekendheid van de naam Den Haag wereldwijd.” Dat is niet helemaal wat in de nota staat: “De ontwikkeling van Scheveningen als internationale badplaats, The Hague Beach, kan de Haagse citybranding in belangrijke mate ondersteunen.” Haagse citybranding, Hague citybranding of Haagse stadspromotie lijkt me gepaster.

Dus vanwege de naam Den Haag, niet vanwege La Haye, The Hague en in het Chinees klinkt het vast ook weer anders, moet het strand van naam veranderen. En dat terwijl het voor de Scheveningers, Hagenaars en Hagenezen juist al heel lang een leuk spel is om buitenlanders Scheveningen uit te laten spreken. Maar dat kan nog, haast VVD-fractievoorzitter in de Haagse raad Martin Wörsdörfer te tweeten: Scheveningen blijft Scheveningen. Even later volgt Klein met een tweet van dezelfde strekking en daarna de uitleg op een ander populair sociaal medium. Bedie heren willen hun eigen omgeving natuurlijk verdedigen, ze wonen allebei op Scheveningen.

“Scheveningen biedt volgens Wörsdörfer het beste van twee werelden: tweede economisch hart van een bloeiende stad en een prachtig strand met ruimte voor watersport”, staat te lezen op de webpagina van de VVD-fractievoorzitter. Strand, juist. Geen beach. “Wij zijn Den Haag”, is de eerste kennismaking met Klein op de website van CDA Den Haag. “Politiek moet verbinden en niet verdelen”, is de eerste zin van zijn YouTubefilmpje uit de campagne van 2014. Mijnheer Klein, daar zegt u het zelf: Verbinden en niet verdelen, dus geen Den Haag, The Hague en La Haye of welke variant dan ook. Gewoon Den Haag. Kunnen we nog een beetje lachen om de manier waarop toeristen over die naam struikelen.

Niks The Hague Beach. De toeristen willen naar Scheveningen omdat daar het strand goed is.

Wonen in een merk

5 november, 2015 – 10:35 — Elske

Help! Ik woon in een merk. Dat blijkt uit de notitie met de geweldige naam ‘Aanpak Haagse Citybranding’ van wethouder Karsten Klein. De vlieger die voor veel geld door Anton Corbijn is gemaakt, verdwijnt uit het Haagse straatbeeld en niet dat, maar de stad is het nieuwe merk.

Wat is er mis met stadspromotie? Niets. Ik woon in een mooie fijne stad en ben er trots op. Maar citybranding? Kom op college! Moet het dan ook niet The Hague Citybranding zijn? Of La Haye promotion de ville? Haagse stadspromotie lijkt mij duidelijker en weg met de buitenlandse namen, gewoon Den Haag als merk. Dus ook niet meer op gemeenteuitingen The Hague, La Haye of welke naam dan ook. En nu we toch bezig zijn: laat ‘s-Gravenhage dan ook maar vallen. Al vind ik dat zelf best zonde. Het is best sjiek om in Frankrijk te zeggen dat ik in La Haye woon en in Australië ‘I’m from The Hague’. Ik woon niet in een merk.

Daar denkt Klein in zijn notitie anders over: “Het merk Den Haag is het vertrekpunt voor wat we de komende jaren aan citybranding gaan doen. Daarom is veel aandacht besteed aan een goede en pragmatische merkdefinitie”. Er is dus zo te lezen goed over nagedacht. Geen vlieger annex spermacel als symbool voor de stad, maar een merkdefinitie. En daar houdt het nog niet op: “Onder het merk Den Haag verstaan we de onderscheidende, relevante en geloofwaardige propositie van de stad voor specifieke doelgroepen. Het stadsmerk is daarmee veel meer dan een slogan of logo. Het merk Den Haag vormt de basis voor wat we met elkaar gaan doen om het imago van Den Haag te verbeteren en de stad nog aantrekkelijker te maken. Om onze activiteiten richting en focus te geven hanteren we voor de branding van het merk Den Haag vijf elementen….” Wacht even Klein, een relevante èn geloofwaardige propositie? Volgens het woordenboek ‘een bewering die waar of onwaar is dan wel beweringen waarvan de waarheidswaarde onbekend is’. Erg duidelijk. En richting en focus geven, ook nog. Hallo, Haagse ambtenaren en vooral wethouder Klein: focus is al gericht.

En het merk waarin ik dus woon wordt gebrand met vijf elementen: “de hoofdelementen Internationale Stad van Vrede en Recht en Stad aan zee en de ondersteunende elementen Regeringscentrum, Toonaangevende bedrijven en instellingen en Koninklijke residentie en allure. Het merk Den Haag, de elementen en alle differentiaties worden vastgelegd in een ‘Merkboek stad Den Haag’. Dit Merkboek wordt momenteel samen met de coalities ontwikkeld en krijgt uiteindelijk vorm in een digitale, online omgeving. Het Merkboek is niet alleen bedoeld als kader voor de citybranding van Den Haag, maar vooral ook als inspirerende en rechtenvrij te gebruiken toolkit met praktische middelen zoals kernboodschappen, facts and figures, foto’s en filmpjes”. We krijgen er een merkboek bij. Om te zien waar we wonen en een heuse toolkit! Dat dat woord nog bestaat. Zo nietszeggend, maar een favoriet van Klein, Misschien wel sinds hij er in 2009 eentje van toenmalig CDA-fractievoorzitter Pieter van Geel kreeg tegen overlast en criminaliteit. Bijna jammer dat de burgemeester over veiligheid gaat, maar goed, nu kan Klein wel met een eigen toolkit komen voor zijn merk, ons merk, het merk waarin ik woon.

Want volgens zijn schrijven is een essentieel uitgangspunt dat het merk Den Haag iets van de hele stad is. Met als essentieel onderdeel dat het bestuur gaat meten welke resultaten dat oplevert. Het moet in de ‘mindset’ komen. We moeten het met zijn allen versterken en uitdragen. Maar wacht even…. dat deed ik toch al door hier te wonen en mijn omgeving te vertellen hoe geweldig ik het vind? Daarvoor hoef ik toch niet in een merk te wonen? Dat wil ik ook helemaal niet. En zeker niet in 23 pagina’s marketingpraat doorspekt met Engelse termen. Citybranding komt er 76 keer in voor! Merk 124 keer. Laat de stad de stad, laat mensen er trots op zijn en maak dat duidelijk, in plaats van voor veel geld campagnes opzetten die voor het geldverslindende beeldmerk van de vlieger in de plaats komen. Dat bereik je beter dan met holle frasen in een vreemde taal duur gaan doen. In gelul kun je niet wonen, zei Jan Schaefer. In een merk ook niet, voeg ik hier graag aan toe.

Moedig

4 november, 2015 – 15:06 — Elske

Sharon Dijksma is moedig. Ze houdt de portefeuille van haar voorganger Wilma Mansveld als staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu, die na vele struikelpartijtjes in haar dossiers uiteindelijk viel over de Fyra. De oppositie schoot haar nog dezelfde avond te hulp door de portefeuille ter discussie te stellen. Minister Melanie Schultz van Haegen vond het bespreekbaar. Maar de PvdA waarschijnlijk niet. Die hadden deze onderwerpen met zorg gekozen, ook al betekende dat een best zware portefeuille voor de onervaren Mansveld.

Volgens Dijksma is het te doen. En het zou haar ook minder moeite moeten kosten dan haar voorganger. Dijksma loopt al lang mee in de politiek. Heeft veel lijsttrekkers en coalities zien komen en gaan, wilde zelfs nog even voorzitter worden van haar PvdA en kent de dossiers in haar portefeuille van haar werk als Tweede Kamerlid. Handig… of niet.

De Tweede Kamer kreeg immers ook stevige kritiek van de enquêtecommissie Fyra. Medeverantwoordelijk. Daar zou oud-Kamerlid Dijksma zich door aangesproken moeten voelen, want ook zij was bij de besluitvorming rond de HSL-Zuid betrokken. Het zou haar sieren als ze daarvoor door het stof ging, zoals Mansveld al deed voor zichzelf, maar vooral haar voorgangers. Want Mansveld was zich van openbaar verhoor tot na de presentatie van het rapport eigenlijk van geen kwaad bewust. ‘Wat ik daar ook van vind’…

En wat ook niet helpt is dat Dijksma een harde tante is. Na de koele Mansveld, hoewel ze met een snik afscheid nam, kan de portefeuile wel wat warmte gebruiken. Een warme hand voor ProRail directeur Pier Eringa, bijvoorbeeld, of voor de reiziger die in de kou staat. De houdbaarheid van Dijksma draait daarmee niet alleen om politieke ervaring en bestuurlijke handigheid. Ook om hard werken aan herstel van vertrouwen op diverse vlakken. En om een beetje warmte in deze koude tijden.

Twitters en tweets

5 oktober, 2015 – 14:19 — Elske

SP-raadslid Bart van Kent kreeg in de raad de wind van voren van burgemeester Jozias van Aartsen, toen hij een tweet van PvdA-fractievoorzitter Martijn Balster citeerde. “Ik heb er bezwaar tegen als we hier -want dan is het einde zoek- ook wat er op twitters en tweets en weet ik wat allemaal wordt gemeld. Dan kunnen we net zo goed een soort informele vergadering hier onder deze zaal houden, daar ben ik echt mordicus op tegen. Dit is hier niet gezegd en speelt hier geen enkele rol. Als we dat hier doen is het einde zoek. Er is een instituut, gemeenteraad, en als u hier aan begint is het einde zoek… Ik wil niet dat u verwijst naar twitterij”, aldus Van Aartsen. Van Kent stelde zijn vraag daarom als ik heb van horen zeggen dat de PvdA een opmerking heeft gemaakt over de inhoud van de tweet. Dat stond de burgemeester wel toe.

De discussie in de politiek gaat steeds vaker door op Twitter en andere sociale media. Ik weet nog dat Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg ooit verzuchtte dat het debat niet te veel op twitter moest worden gevoerd, maar in de vergaderzaal. Even later riep ze op om tijdens de Algemene Beschouwingen van een paar jaar geleden gewoon mee te twitteren. Goed dat voorkomt in slaap vallende Kamerleden die die dagen verplicht in de Kamerbankjes moeten zitten luisteren, terwijl hun fractievoorzitters en de premier het woord voeren. En op Twitter worden de politieke discussies breed uitgemeten. Het is de plek om jezelf te promoten, je denkbeelden naar voren te brengen en de ander in een kwaad daglicht te stellen. Hier zijn diverse Engelse termen voor die ik u zal onthouden.

Op je hoede

Dat betekent wel dat je op je hoede moet zijn. Je moet niet alles geloven wat op Twitter verschijnt, maar met gezond verstand kom je al een heel eind. En volg eens een debat. Het is heus een stuk interessanter dan het lijkt, zeker over spannende onderwerpen en politiek heikele punten. Dat het debat deels ‘met Twitters en tweets’, wordt gevoerd, valt niet meer te stoppen. Dan zou Van Aartsen telefoons, tablets en computers in en om de raadszaal moeten verbieden, maar dat gaat deze voorvechter voor het vrije woord vast te ver. Dus dan zal het schaduwdebat blijven. De combinatie geeft een beter beeld, ook van de verhoudingen tussen partijen die zonder sociale media minder zichtbaar zijn.

Ander akkefietje

Een ander akkefietje uit de raadsvergadering van vorige week is bijvoorbeeld de GroenLinksmotie voor een groenere Grote Marktstraat. GroenLinksfractievoorzitter Inge Vianen haalt fel uit naar de Haagse Stadspartij – coalitiepartij- die de motie niet steunde. Peter Bos reageert dat hij haar had gewaarschuwd dat dit geen goed moment was voor de motie en dat ze had moeten wachten met het indienen ervan. Het politieke spel komt zo een beetje bloot te liggen. De Haagse Stadspartij blijkt een volleerde politieke partij met wikken en wegen en aanpassingen aan de coalitie en Inge Vianen blijkt ondanks de coaching nog niet helemaal op de hoogte van de politieke mores in het Haagse stadhuis. Zonder de Twitters en tweets waar Van Aartsen op tegen is, hadden we dat niet geweten. Of misschien moeten zijn woorden anders worden uitgelegd: geen tweets citeren in raadsvergaderingen.

Interactief en spannend

Maar dat maakt het debat wel interactief en spannender, wellicht. In plaats van insprekers zou hij ook een opsomming van tweets van Hagenaars, Hagenezen en Scheveningers op kunnen lezen voor de stemmingen over een onderwerp. De sociale media zijn nu eenmaal onderdeel van het leven van vele mensen en de volksvertegenwoordiging ontkomt er dus ook niet aan. Een twitterverbod tijdens politieke vergaderingen lijkt me onhandhaafbaar en het toestaan van reageren op tweets kan juist zorgen voor meer prudentie op sociale media. Want zou de PvdA-fractievoorzitter zijn woordvoerder in de raad nou werkelijk voor het blok hebben willen zetten met een tweet? En daarnaast zijn de sociale media mits juist gebruikt bij uitstek middelen om die mensen te bereiken die nu niets om politiek geven. Maar dan niet met elkaar standpunten om de oren smijten, pakken op uitspraken en dingen verwijten, nee met tweets over wat er nu is bereikt en hoe. En nodig ze uit om te reageren. Dan vertegenwoordig je het volk en wie weet, misschien draagt het bij aan een hogere opkomst voor de volgende verkiezingen.

• Hier luistert u op 1.44.20 de opmerking van Van Aartsen over Twitters en tweets terug

Vileine Volkert

23 september, 2015 – 10:59 — Elske

Schuddebuikend zie ik hem zitten op de bank in Harderwijk. Zijn vriendin naast hem, kijkend naar Brandpunt Reporter, twee dagen later naar het Vragenuur in de Tweede Kamer en vandaag bij het journaal. De politiek en media zijn weer druk met hem en dat moet hem deugd doen. De in scene gezette foto in de Telegraaf was slechts een voorbode. Van der Graaf is vilein en kent alle juridische trucs en mazen in de wet. Dat blijkt uit het verleden en waarom zou hij dan trappen in de truc van de informant met verborgen camera? Het zou mij niets verbazen als hij dit alles in scene heeft gezet.

De vragen die we in beeld zien bij Brandpunt Reporter gaan vooral over zijn zaken, zijn voorwaarden en het ontduiken van de wet. Hoe hij een adres in Apeldoorn aanhoudt om meer geld te vangen van de bijstand, hoe hij niet wil werken omdat hij dan niet meer gratis kan procederen, hoe druk hij is met zijn situatie en een bezwaarschrift tegen de reclassering. Echt gesprekken die je in een bedrijfspand voert, waar mensen zichtbaar langslopen. En op een Utrechts terras gaat hij nog verder. Deze man is niet dom, blijkt uit het verleden. Als voorvechter voor dierenrechten was hij al de schrik van menig rechter. Hij kende de wetten en de mazen erin op zijn duimpje. Hij was ook de schrik van de directeuren van dierenlaboratoria, want ineens kwam hij weer met een actie of een proces.

Eerste foto

Hij zette zijn eigen eerste foto na zijn vrijlating in scene door met toestemming van het Openbaar Ministerie en medeweten van de reclassering via zijn advocaat een fotograaf te tippen. Met het recht de beste foto te kiezen. Volgens het Openbaar Ministerie waren zij een dag van te voren op de hoogte. Toenmalig advocaat van Van der Graaf Stijn Franken zegt vandaag in de Volkskrant dat ze het al maanden wisten en dat de overheid erop aandrong om af te zijn van de jacht op de eerste foto. Iets wat Van der Graaf in de reportage als zijn eigen beweegreden noemt om de foto in scène te zetten.

Schaken

In de aanloop naar de ‘onthullende’ reportage van Brandpunt moet hij toch ook iets hebben gemerkt. Zo is het vreemd dat de informant die een arm bestaan zegt te leiden een kaartje voor een voetbalwedstrijd van Feyenoord aanbiedt en de tomatensap betaalt. “Een beetje schaken, weet je wel”, noemde Van der Graaf zijn eigen handelen. Dan denk je een aantal zetten vooruit en hou je ook hier rekening mee. En dat wordt bevestigd door Peter Tak, hoogleraar strafrecht. Hij zegt in de uitzending: “Het is geen domme jongen. Een echte schaker die daadwerkelijk nu al stappen zet om de rechter later voor het blok te zetten die zo’n voorwaarde niet meer kan opleggen”.

Opzetje

“Het opzetje van Van der Graaf slaagde”, zegt Sven Kockelmann nota bene in de voice over. Het locatieverbod werd geschrapt omdat het niet houdbaar was. Maar is de journalist nu zelf niet ook slachtoffer van de meesterschaker Van der Graaf? De moordenaar spande een kort geding aan tegen Brandpunt Reporter om de uitzending te voorkomen. Mat Herben zegt in de reportage dat Van der G. steeds gebruik maakt van de mazen in de wet en dat doet hij hier weer, verdoezeld door het kort geding. Volkert wil zichzelf niet profileren. zegt hij in de uitzending op een vol terras en over zijn beweegredenen: ‘Ik wil daar niets over kwijt, dat is gewoon mijn hele attitude’. Op een vol terras bij de Dom. Met potentiële opnameapparaten, microfoons, camera’s en luistervinken om je heen.

Onderschat

Brandpunt heeft Van der Graaf hier volgens mij onderschat. De adrenaline van de primeur kreeg de overhand, in plaats van een nuchtere blik van wat de moordenaar hier zegt tussen al die mensen. En waarom is zijn gezicht onherkenbaar gemaakt, terwijl hij bij de beelden in de Telegraaf en tijdens de City Pier Cityloop gewoon herkenbaar in beeld wordt gebracht in dezelfde reportage en bij naam en schuilnaam wordt genoemd? De informant zou wel eens een dubbelrol kumnnen spelen en de €1500,- die hij voor zijn rol krijgt kunnen delen met Van der Graaf. Hij speelt een goede aangever voor de moordenaar. Zo noemt hij de mogelijkheid om in College tour te gaan zitten. Daar schiet hij niets mee op, tenzij het om geld gaat, antwoordt die. En dan een opmerkelijke voorzet van de informant: “Maar dat wat je zegt”… “Hoeft niet de waarheid te zijn”, maakt Van der G. af. Hij verwijt de regering treiterbeleid. Maar maakt hij zich daar niet ook schuldig aan?

Politiek

En ondertussen lacht Van der Graaf in zijn vuistje. In de reportage op weg naar de trein naar Harderwijk, zegt hij dat de vorige bewindspersonen op Veiligheid en Justitie niet bepaald zijn vrienden waren en dat hij blij is dat ze weg zijn. Nu buitelt de politiek over deze reportage. De VVD stelde gisteren mondelinge vragen. De Groep Bontes roept om het aftreden van de huidige minister van Veiligheid en Justitie Ard van der Steur die gisteren nog een groot onderzoek aankondigde naar het hele pakket voorwaarden aan Van der Graaf in verband met zijn vervroegde vrijlating en dan nu onder aanvoering van het CDA de roep om volledige duidelijkheid van de minister, die gisteren nog toezegde een feitenrelaas naar de Tweede Kamer te sturen, met het onderzoek naar de omgang van Van der Graaf naar alle voorwaarden die aan hem zijn opgelegd bij zijn vervroegde vrijlating. Alleen Van der Steurs eigen VVD lijkt dat te willen afwachten. De PvdA wil deze week nog een spoeddebat en met deze coalitiepartij een groot deel van de oppositie. En Van der Graaf, die ligt inmiddels rollend van het lachen op de vloer met zijn oren wagenwijd open om al wat nu gebeurt weer tegen de gevestigde orde te kunnen gebruiken. Vilein als hij is.

Mansveld door de mand

11 september, 2015 – 15:15 — Elske

Staatssecretaris Mansveld van Infrastructuur en Milieu was gisteren weer eens ongemakkelijk in het nieuws. Na een ongemakkelijke commissievergadering over ProRail beet ze de president-directeur van dat bedrijf toe dat hij daar niet mocht komen, aan de andere kant van haar tafel in de commissiezaal. Ze weigerde hem een hand te geven. Formeel heeft ze gelijk dat daar tijdens de vergadering alleen de bode mag lopen. Maar Mansveld is zelf gast in de Tweede Kamer. Ze had het recht niet om hem terecht te wijzen.

Dat is aan de bodes in de Tweede Kamer die bij elke vergadering zitten. De voorzitter bewaakt de orde en de bode de huisregels. Dus het verweer dat ze Eringa wilde helpen bij de mores in de Tweede Kamer, toont haar eigen gebrek aan kennis. Maar de verhoudingen waren goed zei ze. Minister van Infrastructuur en Milieu Melanie Schultz van Haegen moest vandaag uitleggen dat de verhoudingen tussen haar staatssecretaris en de president-directeur van ProRail helemaal niet zo verstoord waren als het leek. Maar het siert Mansveld niet.

Eerder ging Mansveld al onderuit tijdens het openbare verhoor voor de parlementaire enquêtecommissie over de Fyra, al ontkende ze dat ook. Een brief van één van haar ambtenaren vermeldde dat het niet goed ging met de Fyra, terwijl zij even later doodleuk aan de Tweede Kamer meedeelde dat niemand de problemen met de hogesnelheidstrein had zien aankomen. Zij bleef bij dat standpunt en zei dat ze de brief niet kende, maar als staatssecretaris is zij wel verantwoordelijk voor de inhoud van brieven van haar mensen aan derden. Een uitglijer die haar mogelijk volgende maand nog duur komt te staan als de parlementaire onderzoekscommissie naar de Fyra haar werk afrondt.

Ik ben benieuwd of en hoe ze dat gaat rechtpraten en of haar minister haar dan weer blijft steunen. Ik verwacht van niet, want valse voorlichting van kabinet aan Tweede Kamer is een politieke doodszonde. Vandaag bij de wekelijkse persconferentie van de minister-president na de ministerraad sprak Mark Rutte nog zijn volle vertrouwen uit in de staatssecretaris. “Ik vind haar en zeer adequaat bewindspersoon”, zei hij. Daarna kreeg hij een lijstje met afgetreden bewindspersonen en ja ook die vond hij adequaat. “Maar soms kan er iets gebeuren…”. Dus ook met Mansveld. Benieuwd hoe de premier dan reageert. Jammer maar helaas, er is iets gebeurd, het was fout, zij heeft haar conclusies getrokken en goed weekend. Het zou zomaar zoiets kunnen zijn.

Spookbus

7 september, 2015 – 09:29 — Elske

Na een cultureel weekend moet me toch één ding van het hart. De indeler van de bussen heeft niets geleerd van vorig jaar. Toen was het al een drama om van het ene naar het andere museum te komen. Wij redden het toen net tot Muzee en terug. Dit jaar kwamen we niet verder dan het Elektriciteitsfabriek, omdat we in totaal ongeveer een uur moesten wachten. En dan waren er nog kinderen die an het begin van de avond al drie kwartier hadden moeten wachten. Oorzaak: veel chauffeurs die de weg in Den Haag niet kennen.

Toen wij eindelijk in een bus zaten, maakte hij een extra rondje Gemeentemuseum, omdat er te veel mensen al te lang hadden moeten wachte. Dus liepen wij weer vertraging op terug naar de stad. Bovendien stopte hij nog even bij een collega die bij de halte stond en druk op zoek was naar de juiste route. Bij tweede stoplicht rechtsaf, bij het volgende stoplicht weer rechts en dan herken je het vast weer. Het klonk weinig hoopvol. Op de heenweg naar het Elektriciteitsfabriek hadden we uiteindelijk gewoon de tram genomen. Ik herinner me nog dat vier jaar geleden de historische tram ook het vervoersmiddel was tijdens de museumnach. Geen problemen met de weg kwijt raken.

Vorig jaar was dat ook al het probleem. Toen redden we het tot Muzee waar al meteen bleek dat de buschauffeur van de verkeerde kant kwam aanrijden – we kwamen een andere bus uit de stad tegemoet – en niet keerde om zijn fout te herstellen, maar zoekend doorreed. Toen stonden er ook nog bordjes met de route op de bus zelf. Zodat je wist waar je instapte. Nu niet. Het leken wel spookbussen. Je weet dat ze er moeten zijn en van stad naar Bunkermuseum of ADO museum reden, maar je zag ze niet. Net als vorig jaar. Toen hadden we al geklaagd, maar het mocht niet baten. Zo mogelijk was het nu nog slechter dan toen.

Door de vertraging is het niet gelukt om het Bunkermuseum te bekijken. Het had ons hoogtepunt van de avond moeten worden. Toen we vanaf de Electriciteitsfabriek terugliepen kwam er zowaar een bus aan. Dus we stapten maar in voor dat kleine stukje naar het centrum. Helaas keerde de bus bij de eerste mogelijkheid en reden we via het Gemeentemuseum naar het Spuiplein. Na een flinke wandeling bleek de rij bij het Humanity House zo lang, dat we daar aan een uur ook niet meer genoeg hadden. Want de Nach duurt niet de hele nacht, maar tot één uur. Dus nee, organisatie, daar zijn nog geen nachtbrakers bij. Hooguit de mensen die naar de After Party gingen, maar daar was niets van onze gading. Gelukkig pasten we als laatste twee nog net binnen bij Van Kleef, waar we ons verdriet maar hebben verdronken en de laatste en de allerallerlaatste rondleiding (buiten de officiële tijd, ingesteld vanwege de drukte, gastvrij!). En vanaf daar konden we lopend naar huis.

Dus bedankt organisatie van de Museumnach voor een avond met zelfbetaald vervoer, een spookbus en daardoor het missen van ons hoogtepunt. Net als vorig jaar hoop ik dat het volgend jaar beter is geregeld. De stad met alle mooie musea die hun nek uitsteken voor een avondopenstelling verdient beter.

Twitterzorg

21 augustus, 2015 – 10:56 — Elske

Twitterzorg is hip. Geen organisatie ontkomt er nog aan. Want voor je het weet ben je trending en dat kan gevolgen hebben voor je imago. Zowel positief als negatief. De gemeente Den Haag zit doorgaans bovenop het sociale medium en reageert snel. Tot eergisteren. Of liever vandaag.

Het kan de vakantie zijn, het kan ook door de retweets komen in de tussenliggende dag. Groep de Mos afdeling centrum deelde gisteren mijn frustratietweet. Wat was er aan de hand? Ik fietste over het Spui. Het was redelijk druk, dus oppassen geblazen. Ineens zwenkt mijn voorganger uit en net op tijd zie ik waarom: midden op het fietspad staat een scooter.
Nou zijn er op de foto geen fietsers te zien en aan de bestrating zie je ook niks, maar daar waar die bordeauxrode scooter staat, is toch echt de rijbaan voor fietsers. De hulpdiensten gaan hier vaak over de trambaan (rechts van de witte scooter), dus die hebben geen last van deze foutparkeerder. Misschien dat daarom een snelle reactie uitbleef. Na mijn tweet vol ergernis over deze hindernis duurde het liefst twee dagen voor er een reactie kwam van de gemeente. Maanden van fietscoaches die dikbetaald een beetje rondhingen op de Grote Marktstraat ten spijt is het parkeerbeleid nog steeds niet tot iedereen doorgedrongen. Zo bont als deze scootereigenaar had ik het nog niet meegemaakt. Ik kon nog net op tijd uitwijken, maar je zult er maar bovenop knallen, omdat je voorganger op het laatste nippertje uitwijkt en je dan pas het vehikel ziet.

Dit is niet de bedoeling, reageert de gemeente na twee dagen. En excuses voor het ongemak. Daar kan ik het mee doen. En dat na twee dagen. Die scootereigenaar kwam er mooi mee weg en de meeste fietsers kwamen met de schrik en een dosis ergernis vrij. De ongeoefende toeristen op de fiets wurmden zich tussen de scooters door, de rest koos voor een ommetje over het voetpad. Zulke situaties kunnen zich af en toe voordoen. Maar waarom is er een twitteraccount en als er niet meteen op dit soort situaties wordt gereageerd. De gemeente Den Haag vraagt zelfs via Twitter om overlastsituaties te melden. Maar nu gaven ze niet thuis. Bij mijn weten zijn hier geen ongelukken gebeurd en bleef het bij een ongemak. Maar wat als Ziggo pas na twee dagen had gereageerd op de storing van eergisteren? Ik weet zeker dat er geen spaan van heel was gebleven. Maar deze foutparkeerder heeft niet tot overlast voor duizenden mensen gezorgd. Hooguit tientallen. Hopelijk is dit een lesje twitterzorg voor de gemeente. Hoewel de ambtenaren liever het woord care gebruiken, waarschijnlijk. Want zo hip, dat ze twee dagen in twitterstilte gehuld waren.

Zwarte dag

19 augustus, 2015 – 19:35 — Elske

Wie vandaag naar het debat in de Tweede Kamer over het derde steunpakket aan Griekenland keek, en in het bijzonder naar de kabinetsleden, dacht dat het een rouwdag was. Een zwarte dag, afgetekend in de stropdassen. Navraag leerde dat hier geen overleg over was geweest en dat het ook geen overblijfsel was van de stranddag van het kabinet van gisteren.

En het contrasteert. Want zowel minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, als premier Mark Rutte kwamen binnen met een glimlach. Meteen na de eerste termijn van de Tweede Kamer liepen beide heren linea recta naar het toilet, maar ook daar valt weinig uit op te maken. Even later werd Rutte hard aangepakt door de oppositie over zijn verkiezingsbelofte uit 2012 dat er geen cent meer naar de Grieken zou gaan. Had hij dat voorzien en alvast een zwarte das aangeschaft? Of had Jeroen Dijsselbloem informatie dat Griekenland in de zwarte cijfers zou belanden?

Dan komt het nieuws via NRC Handelsblad binnen dat de commissie van de Verenigde Naties kritisch is over Zwarte Piet. Nederland moest vandaag voor de commissie verschijnen en de geachte afgevaardigde kreeg termen naar haar hoofd als ware Zwarte Piet een ‘overjarig symbool van racisme, waar Nederland snel mee moet afrekenen’. De Nederlandse regering beloofde daarop de internationale gemeenschap van Zwarte Piet een figuur te maken die voor iedereen acceptabel is. Dus dan klopt die zwarte das weer niet.

Dijsselbloem droeg zijn zwarte das bij een licht pak. Rutte bezweerde dat hij geen zwarte, maar een donkerblauwe das droeg. “Ik heb er maar twee, een donkerblauwe en een lichtblauwe”, riep hij me na vanaf de roltrap. Daar ging mijn illusie. En ik had verdomd dicht met mijn neus op het pak en de das van de premier gestaan. Ik durfde niet mijn eigen zwarte mouw ertegenaan te leggen. Dus moet ik het doen met de belofte van de premier dat zijn das donkerblauw was. Oordeel zelf hieronder en de liefhebbers kunnen op de foto klikken voor mijn verslag van het debat.

Duimschroeven

19 augustus, 2015 – 10:01 — Elske

De oppositie zal de duimschroeven vandaag weer flink aandraaien. Aan het begin van het reces kreeg VVD’er Mark Harbers het al zwaar te verduren. Hij weigerde toen kleur te bekennen en hield steeds in het midden wat zijn partij zou doen als het volledige pakket bekend was. Gisteren zat zijn fractie in een lange vergadering bijeen om eruit te komen met steun voor het nieuwe pakket steunmaatregelen voor Griekenland. Ondertussen liep premier Mark Rutte met een hoodie op het strand.

Hij was ervan overtuigd dat zijn partij hem zou steunen. En logisch. De VVD is er niet bij gebaat als het kabinet nu valt. En dat zal ook niet gebeuren nu VVD, PvdA en D66 achter het pakket staan. Alleen drukte Harbers zich weer verkeerd uit. Net als aan het begin van het reces bij de commissievergadering over Griekenland, is het ongemak bij hem duidelijk. Hij wil eigenlijk de verkiezingsbelofte van Rutte over geen cent meer naar Griekenland nakomen, maar hij kan dezelfde Rutte die aan de onderhandelingstafel zat voor het pakket ook niet laten vallen. Wie is nu de paria.

En Geert Wilders heeft weer een motie van wantrouwen tegen het kabinet aangekondigd. Een meerderheid haalt hij er niet mee, maar voor de bühne is het aardig. Ga een supermarktrij, een kroeg of een buurtcentrum in en je hoort de onvrede over de stroom geld die naar Griekenland gaat. Wilders scoort en Harbers wil dat stiekem ook, maar hij zit aan handen en voeten gebonden aan dit kabinet, zijn kabinet, dat na lang onderhandelen een akkoord heeft bereikt over het derde steunpakket aan Griekenland. Rutte heeft al sorry gezegd voor het breken van zijn verkiezingsbelofte, maar voor een deel van de VVD en vooral de achterban is dat moeilijk te verkroppen. De oppositie gaat vandaag dus weer een feestje tegemoet. Hard aanpakken die Harbers. Maar de uitslag staat al vast. Na een benen-op-tafel overleg in een strandtent in Wassenaar en een wandeling over het strand met het hele team, toont dit kabinet dat het zich niet laat kisten.

Jungle

18 augustus, 2015 – 12:26 — Elske

Het is een jungle. Op zonnige dagen in het centrum van Den Haag is er amper doorkomen aan. De eerste mensen met nordicwalkingsticks zijn al gesignaleerd. Gezellig samen naar de stad. Even winkelen en dan het hele centrum door en weer weg. Die mensen moeten langer blijven, vindt het gemeentebestuur. Samenwerking met Amsterdam voor een betere spreiding van toeristen is op handen, luidt het antwoord op raadsvragen waarom toeristen wel massaal naar de hoofdstad en niet naar de Hofstad komen.

Het antwoord lijkt mij redelijk simpel. Amsterdam slaagt er beter in om de eigen marketing op orde te krijgen en heeft een naam. Wil je blowen, wauw man, Amsterdam… wil je naar de hoeren, wauw man, Amsterdam. En ja, wil je naar de Action, dan moet je misschien toch maar naar Den Haag, want daar ligt die winkel zo lekker dicht bij het Centraal Station.

De deftigheid van de Denneweg legt het af tegen de veel bekendere PC Hooftstraat. Het Esschermuseum is veel minder populair dan het Van Goghmuseum. En dat ondanks diverse marketingwethouders in Den Haag. Frits Huffnagel verhief het politiek feesten tot een kunst, met zijn gezang en soms dronken optredens bij diverse Haagse evenementen. Zijn opvolger Marjolein de Jong was een stuk ingetogener en zelfs ik als volger van politiek Den Haag moest even zoeken wie haar opvolger ook alweer was. Karsten Klein. Haast onzichtbaar bij evenementen, feesten en partijen. Op karaoke heb ik hem persoonlijk nog niet kunnen betrappen. Toch jammer. En dan is de oplossing volgens het college een betere samenwerking met Amsterdam. De stad die inmiddels meer dan 300 festivals heeft om de toestroom in eigen stad te verspreiden. Die Sail heeft opgesplitst in diverse deelevenementen ook weer vanwege de spreiding.

En Den Haag heeft zelf ook een wildgroei aan evenementen. Die ook allemaal tegelijk worden gepland. Voor een kleine zelfstandige is er geen bijhouden meer aan. Maar voor de Gemeente Den Haag tellen die toch niet mee. Zij worden niet eens uitgenodigd voor de evenementen, openingen en andere belangwekkende bijeenkomsten. Zij vallen ook niet meer op tussen de voor de gemeente veel belangrijker groepen als expats, toeristen en grote ondernemingen. Het is een jungle en samenwerking lost het probleem niet op. De kunst afkijken wellicht wel.

De bal ligt bij de voetbalsupporters

10 augustus, 2015 – 10:53 — Elske

De politie in Den Haag kon afgelopen zaterdag niet gaan staken. Zij stonden op het Plein en liepen even later mee met de stoet ADO-aanhangers. Die hadden onder het motto ‘Wij geen wedstrijd hun geen staking’ een borrel georganiseerd en gingen daarna een rondje door de stad lopen, onder meer langs de rode lichten in de Doubletstraat. ‘Agent, gaat u mee naar de hoeren?’, riep een enkeling uitdagend. De agent had geen keus. Het trieste aan dit verhaal is -hoe erg ook- niet de antisemitistische leuzen die ze onderweg riepen, maar dat er politie bij elke wedstrijd nodig is. En dat komt door die voetbalsupporters zelf.

Zelfs bij de wedstrijden die afgelopen weekend wel door gingen was op de achtergrond politie aanwezig. Maar even terug naar Den Haag. Zaterdag in de stad was het op het Plein ’s middags best gezellig. De kiosk had van enkele tafeltjes de asbakken en menukaarten verwijderd, maar alleen die aan de pleinkant waren leeg. Daar zaten ook ADO-supporters tussen de zaterdagse terrasjesmensen. En de politie keek toe.

Op elke straathoek rond het plein stonden ze en een ME-busje was ook op het Plein aanwezig. Op dat moment zaten de meeste voetbalsupporters nog rustig op het terras. Een enkeling maakte gebruik van de bankjes om het Plein.

Op dat moment loopt er meer pers rond op het Plein, de NOS met acht man en beveiligers, Omroep West, de Telegraaf, dan dat er supporters op het plein lopen. Dat verandert even voor zessen, vlak voordat de NOS live vanaf het Plein bericht in het journaal. Op dat moment is er nog steeds weinig aan de hand. Maar de politie staat her en der in de stad al klaar,

En dan besluit het gezelschap om te gaan wandelen. Ze lopen naar de Grote Markt en naar het Stadhuis en naar de Doubletstraat. Een protestmars door de hoerenbuurt. Een paar rookbommen gaan mee, er wordt wat gesjord aan journalisten en gescholden en er zijn antisemitische leuzen. Op de radio vanochtend was de discussie of de media daar nog wel aandacht aan moest besteden. Natuurlijk, maar als de supporters zulke stevige mannen zijn, zoals ze zich voordoen, dan had die wedstrijd niet afgelast hoeven worden en had de politie gewoon kunnen staken. Dan was er namelijk geen herrie meer rond voetbalwedstrijden. Dat is in tegenstelling tot wat ik op de radio hoorde, geen zaak voor de burgemeesters, maar van de supporters zelf.

Laat de supporters van alle clubs eens bij elkaar komen en bespreken hoe zij relvrij een voetbalwedstrijd kunnen uitzitten en ook kunnen weg gaan zonder elkaar de hersens in te slaan. Dan ben je een stap verder. Zonder mensen te beledigen, duw- en trekwerk en andere zaken. Het is al schokkend genoeg dat de politie zegt dat de demonstratie van zaterdag binnen de lijnen is gebleven. Iedereen had erger verwacht. De supporters moeten zorgen dat we de verwachtingen kunnen bijstellen, de bal ligt bij hen om er weer een rustig voetbalavondje van te maken. Vredig en rustig moet de norm zijn, zonder kwetsende taal en zonder de media de schuld te geven. Dan is er geen agent meer nodig bij voetbalwedstrijden en kunnen burgemeesters weer rustig slapen.

Meisje

6 augustus, 2015 – 10:10 — Elske

Het lijkt mij de nachtmerrie van elke ouder: je kleine meisje gaat zelf zonder iets te zeggen de hond uitlaten en weg is ze. Gelukkig vindt de politie haar en gaat via sociale media op zoek naar de ouders. Het bericht wordt gedeeld en gedeeld, het meisje is herkend, maar haar foto blijft rondgaan op internet.

Het gebeurde vanochtend met een meisje in Dordrecht. Een agent plaatste een foto van haar en haar hond op twitter en dat ging los. Uiteindelijk is ze herkend via facebook. En nog steeds gaat het bericht rond, alsof ze nog steeds niet is gevonden. De agent die het bericht heeft geplaatst, heeft dat inmiddels verwijderd. De Telegraaf die het bericht vrijwel direct doorplaatste, heeft inmiddels de foto van het meisje onherkenbaar gemaakt met het bericht dat ze via Facebook is gevonden. RTL Nieuws heeft ruim een kwartier nadat ze is herkend nog steeds het bericht online staan met de oproep wie haar herkent. De politie doet omwille van privacy geen nadere mededelingen. Helaas blijft het bericht nog rondzingen. Op twitter ontstaat nu een wirwar van oproepen en opgeluchte berichten dat het meisje is gevonden.

Natuurlijk zijn de sociale media handig om snel een meisje terug te krijgen bij haar ouders. Het gezicht van het meisje en de kop van haar hond zijn nu wel voor de eeuwigheid bekend. Het zou handig zijn als de sociale media een vergeetknop zouden hebben. Dat de politie een oproep kan doen en zodra iemand terecht is alle berichten, inclusief de gedeelde en de retweets kan verwijderen. Maar helaas is het nog niet zo ver. Wellicht dat dit meisje en haar ouders zo nog jaren worden geconfronteerd met haar avontuurlijke tripje met de hond. Met dank aan de politie die haar gelukkig weer een naam gaf. Dit kan en mag niet de bedoeling zijn van sociale media. Het bericht zou net zo snel moeten verdwijnen als dat het meisje is herkend. Dat wens ik haar, haar ouders en alle mensen die dit ooit overkomt, toe.

Het B-woord

5 augustus, 2015 – 10:50 — Elske

Jaren geleden schreef ik hier over het H-woord, de hypotheekrenteaftrek. Alleen populair tijdens verkiezingen. Ik voel een tweede vergelijkbare term aankomen: Het B-woord. Het basisinkomen. Na Groningen willen nu ook Utrecht en Tilburg ermee experimenteren. Maar vooralsnog alleen door geen tegenprestatie meer te zetten tegenover een bijstanduitkering.

Ik probeer al jaren grip te krijgen op de vele visies en een mening te vormen over het basisinkomen. De ene kant zegt dat het eerlijker is voor de verdeling van het geld, de ander zegt dat de overheid geld gaat weggooien. Het kamp B zegt dat de maatschappij er beter van wordt, omdat er minder druk is op het vinden van een baan, het andere kamp zegt dat je mensen lui maakt. Experimenteren lijkt me dus wel goed, al was het maar om te zien welk kamp gelijk heeft.

Doe dan wel goede proeven. Alleen bij de bijstandsgerechtigden het basisinkomen invoeren geeft een scheef beeld. Dan weten we nog niet hoe de maatschappij er aan toe is als voor iedereen het basisinkomen gaat gelden. Minder rompslomp met belastingen en minder toeslagen, betekent dat er minder ambtenaren hoeven te zijn, om van belastingadviseurs en schuldhulpverleners nog maar niet te spreken. Minder druk op het beklimmen van de carrièreladder kan verschillende uitwerkingen hebben. De druk gaat voor veel mensen van de ketel, want ze kunnen rondkomen in elke baan. Voor een ander is het extraatje in inkomen genoeg om wel de ellebogen te laten werken.

Dat mensen er lui van gaan worden, kan ik me niet indenken. Mensen die dat nu al zijn, blijven dat ongetwijfeld en voor de rest geldt volgens mij nog steeds dat niets geestdodender is dan de hele dag thuiszitten. Zij willen eropuit en werken voor hun geld. Het gevoel hebben dat je je nuttig maakt en dat daar iets tegenover staat, al krijgt de buurvrouw die alleen de bloemetjes op haar balkon watert, hetzelfde geld. Dus ik kijk uit naar de resultaten van het onderzoek. Al knaagt het aan me dat het geen volledig onderzoek is, maar alleen met bijstandsgerechtigden. Ook een B-woord trouwens.

Zeekomkommer

3 augustus, 2015 – 11:41 — Elske

Waar een klein beestje groot in kan zijn. Een klein doorzichtig ballonnetje met staart van maximaal een millimeter groot houdt half Den Haag in zijn greep. Iedereen die plannen had om op deze warme maandag de zee in te gaan, krijgt van de gemeente Den Haag een negatief zwemadvies. Naar het strand gaan mag wel, maar als de rode vlag hangt, niet de zee in gaan. Het advies is met Rijkswaterstaat gemaakt. Is dit nou een zeekomkommer, nee het is zeevonk!
De zee kleurt rood en voelt slijmerig aan. De zeevonk is niet giftig, maar het beestje kan irritatie aan huid en luchtwegen veroorzaken. Als het warm, zonnig en windstil is, plant het beestje zich snel voort en dat leidt tot de rode gloed en de slijmerige massa. En dus tot veel mensen die noodgedwongen niet verder komen dan het strand en de verkoeling moeten zoeken bij de stranddouches of in de strandtenten. En dat net nu we weer een zomerse dag hebben. Na de herfst van vorige week was een warme dag met verkoeling in zee een welkome afwisseling. Maar de mensen kunnen dus beter in eigen tuin blijven zitten. Niets lijkt me namelijk frustrerender dan met dit weer op het strand zitten, terwijl je de zee niet in mag. Dat klinkt toch een beetje als in een ijskoude winter alleen naar een dekentje mogen kijken en het niet mogen omslaan. Je ziet het hangen, de mogelijkheid tot verwarming, maar je kunt er niet bij. Of als een been in het gips waarbij de kuit begint te jeuken, terwijl je daar niet kunt krabben.
En dat vanwege een klein beestje dat met een enzym een rode kleur maakt en de zee daarmee gijzelt. Of beter de honderden strandgangers die van deze mooie warme dag een aangenaam verpozen tussen zand en zee wilden maken. Al twee dagen in de greep van een ballonnetje. Het lijkt wel een zeekomkommer, al heeft zijn het totaal verschillende organismen. En niemand die er iets tegen kan doen, maar de media zijn er blij mee. Weer eens iets anders dan een poema.

Pedofiel met verrekijker

21 juli, 2015 – 09:39 — Elske

Sytze van der V. is er ziek van, hij kan niet tegen de stress en er is een hetze tegen hem gaande met bedreigingen aan zijn adres, lees ik in de Volkskrant. Hij heeft geen kind meer gezien sinds zijn vrijlating in september 2009 en vindt zijn geluk in twee foto’s aan de muur van jongens in de door hem begeerde leeftijd van 12 tot 16 jaar. Er staat een foto bij van Van der V. die uit het raam van zijn appartement kijkt. Links van hem een verrekijker. Geen woord daarover in het artikel.

Het geeft mij een ongemakkelijk gevoel. DIe verrekijker doet het hele verhaal verbleken. Hij zou wel gek zijn als hij een kind onder de zestien iets aandoet, maar met een kind boven de zestien mag het volgens de wet. En ondertussen wordt hij blij van de foto’s aan de muur. Geen kind gezien… verrekijker. En voor hem het uitzicht van een stedelijke omgeving, uitzicht op de tuinen in een Amersfoortse wijk. Naast de verrekijker blokjes, een troffee, een beeldje van Manneken Pis – voor de gelegenheid met gezicht naar het raam gedraaid? En knijpbeestjes, kleine knuffeltjes met een soort knijper in de poten, zodat je ze ergens aan kunt hangen. Wat doen die daar? Een andere foto met Van der V. met petje op, thee en broodjes in zijn hand tussen twee laptops. Hij houdt actief een blog bij over alle procedures. Op twee laptops? En in het artikel staat dat hij een slok van zijn wijntje neemt, hij is aan de drank, want je moet toch iets.

Zelf heeft hij een camerastill van een groep kinderen voor zijn deur gemaakt. De groep zou met school les krijgen over hoog en laag en per ongeluk voor zijn deur zijn beland. Dat kan allemaal. Hij heeft de foto – met te jonge kinderen, hij is geen Robert M.- op zijn blog geplaatst met balkjes voor de ogen. Mijn gedachten zijn bij de verrekijker. Wat doet die daar, wat doen die knijpbeestjes daar. Dat had een tegenhanger moeten zijn voor het relaas van de pedofiel die ziek wordt van de stress en nergens meer heen kan. De politie heeft de bedreigingen aan het adres van Van der V. in onderzoek, de gemeente wil niet reageren en de Nationale Ombudsman verwacht van alle betrokken partijen redelijkheid. En ik denk aan de verrekijker op de vensterbank.

Tragedie en belofte

13 juli, 2015 – 12:27 — Elske

“Als dit doorgaat, dus als dat programma er komt, dan kan ik die verkiezingsbelofte niet houden, want dan gaat er extra geld naar Griekenland, zo simpel is dat”, zei Mark Rutte na het bereiken van een akkoord in Brussel. Hij voerde direct verzachtende maatregelen aan als het is geld wat niet extra op begroting komt, geen extra bezuinigingen vergt, want al was ingelegd. “Maar in de kern breek ik mijn belofte”. Hij zei dit pas na zijn toelichting, als antwoord op een vraag over het akkoord in deze tragedie.

Rutte had dit ook bij zijn eigen toelichting kunnen zeggen. Ruiterlijk voor zijn fout uitkomen: “Sorry stemmers, ik heb jullie iets beloofd, maar de situatie is nu zo dat ik niet kan waarmaken dat er geen cent meer naar de Grieken gaat”, bam. Gewoon als opening van zijn verklaring na het akkoord. Dat zou sterk leiderschap zijn. Nu was het weggemoffeld in het vragenrondje. Wat als het journaille zo uitgeput was geweest, dat niemand deze prangende vraag had gesteld. Goed, ik kan het bijna niet geloven, maar toch? Dan had hij het niet gezegd. En zeker dat Geert Wilders dan net als nu meteen hem op de gebroken belofte had gewezen via Twitter, het favoriete medium van de PVV-leider. Ditmaal met een foto van een hard lachende Rutte en #laflaflaf erachter.

Alexander Pechtold, in tegenstelling tot Wilders een fervent gebruiker van Twitter die het medium niet alleen gebruikt als spreekbuis, maar ook af en toe reageert, was er ook als de kippen bij. “Goed dat Rutte campagnemasker van ‘Geen cent naar de Grieken’ afzet. Makkelijk in verkiezingsdebatten, maar brengt je nergens in Europa”. Zou hij wel goed geluisterd hebben? Het campagnemasker is niet door Rutte zelf afgezet, maar er door een journalist afgetrokken. De premier kon geen kant meer op. Hij moest zich blootgeven en zijn fout toegeven. Maar zonder excuses aan de kiezer.

Mogelijk gaat hij dat woensdag of donderdag nog doen als hij het akkoord in de Tweede Kamer gaat verdedigen. Erg moeilijk zal hij het niet krijgen. Diederik Samsom, partijleider van de coalitiegenoot, complimenteerde Europa al min of meer met het akkoord en na de tweet van Pechtold lijkt ook bij D66 de kou uit de lucht. Het CDA stelt in een verklaring dat het een pijnlijk akkoord is, maar dat de partij het eerst goed gaat bestuderen. Bovendien is in Nederland de goedkeuring van de Tweede Kamer niet nodig. In andere landen ligt dat anders. Een Grexit kon Rutte dan ook nog niet uitsluiten. Kortom na deadline nummer tig voor de Grieken is het nu op naar woensdag en wachten we voor de zoveelste keer de ontwikkelingen af. Maar Rutte zal met zijn belofte breuk wegkomen, linksom en rechtsom, dat lijkt me één van de weinige zekerheden in deze tragedie voor de bedenkers van het treurspel en juist voor hen blijft dit keer de catharsis – de emotionele zuivering aan het eind van een Griekse tragedie- hoogstwaarschijnlijk uit.

Terugblik juni 2015

1 juli, 2015 – 09:49 — Elske

Het was politiek een roerige maand. De herziening van het belastingstelsel kwam en ging wegens gebrek aan steun van de oppositie en de openbare verhoren kenden een ontluisterend slot. Bovendien ging de Schilderswijk met oproer een nieuwe maand in. De maand die politiek gezien rustig zal zijn, al komt in Den Haag het langverwachte plan voor het Spuikwartier, het ontwerp voor het alternatief van het vermaledeide Spuiforum.

Vannacht was het weer raak: een politiehelicopter vloog boven mijn hoofd, omdat het in de Schilderswijk weer onrustig was. De onrust begon na de arrestatie en het overlijden van Mitch Henriquez na een bezoek aan Night at the Park in het Zuiderpark. Herinneringen aan het zomerreces van vorig jaar komen boven, toen het ook de relschoppers waren die in de Schilderswijk herrie schopten, nota bene tijdens de vakantie van de burgemeester. Hij is nu niet op vakantie en kwam gisteren zelf naar de vernielingen kijken. Toch waren er nog personen die het nodig vonden om gisteravond weer herrie te schoppen. Met de dood van Henriquez heeft dit niks meer te maken.

En deze week vergleed ook het grote plan voor de belastingherziening van het kabinet. De plannen lagen er, maar de coalitie kan het niet meer alleen, omdat in de Eerste Kamer geen meerderheid meer is voor de VVD en PvdA. De oppositiepartijen kwamen langs bij het ministerie van Financiën om over de plannen te praten. Daar bleek dat er geen meerderheid was voor de plannen en zowel VVD als PvdA haastten zich te zeggen dat ze het zelf ook niet eens waren met de verhoging van de BTW. De plannen voor de hele belastingherziening zijn daarmee opgeschoven naar een volgend kabinet. Volgens de geruchten is dat al in de maak in de wandelgangen van de Eerste Kamer.

Dan is het nog de vraag hoe staatssecretaris Wilma Mansveld van Infrastructuur en Milieu de zomer doorkomt. Zij eindigde haar verhoor voor de parlementaire enquêtecommissie met rode vlekken in haar nek. Niet alleen omdat het warm was, maar vooral omdat ze in het nauw kwam. Eén van haar ambtenaren had een brief geschreven over de Fyra en dat daarmee geen goede dienstregeling te verwachten was door de vele problemen, terwijl zij enkele maanden later aan de Tweede Kamer schreef dat niemand de problemen met de hogesnelheidstrein had verwacht. Voor de apotheose van dit spektakel moeten we nog even wachten tot eind september/ begin oktober als de commissie met het rapport komt.

Alle ingrediënten voor een hete zomer zijn er nu al in de hittegolf van deze dagen. Het reces begint morgen met een keur aan losse eindjes, grotendeels veroorzaakt in de laatste maand. De Kamerleden en raadsleden nemen ongetwijfeld de tijd voor reflectie en rust. Al zullen veel raadsleden over twee weken nog wel van zich laten horen en mogelijk eerder, afhankelijk van de ontwikkelingen in de Schilderswijk. Zo blijft het mogelijk ondanks het reces nog even onrustig in Den Haag.

KPN door de bocht

29 juni, 2015 – 10:56 — Elske

Ik ben zo blij dat ik mijn verjaardag niet meer verplicht hoef te vieren, dat ik het het liefste geruisloos voorbij laat gaan. En meestal lukt dat wel tot een onverlaat iets op mijn facebook zet en er alsnog de felicitaties komen. Leve de sociale media en leve de bots, want Pearle en KPN sturen ook standaard een felicitatiemail. Alleen was dat dit jaar niet zonder gevolgen, helaas. Want prompt na het openen van de KPN mail, kreeg ik een sms dat mijn abonnement was gewijzigd.

Seconden later volgde een mail met dezelfde boodschap. Ik stuurde direct een mail terug, maar dat wil KPN niet. Je moet bellen of een reactieformulier invullen. Het eerste telefoontje verliep na twee minuten wachten alsvolgt: “Met …. van KPN, waarmee kan ik u helpen? hallo… hallo? Hallo!”En ik deed aan mijn kant hartelijk mee, maar hij hoorde me niet. Dus opnieuw gebeld en nu ging het wel goed. Eerst bij de beste man gevraagd of hij me goed kon horen. Hij vroeg mijn postcode en huisnummer en pakte er na het nodige hum, uhm, ehhh een ander systeem bij. Nog meer uhms en gisteren is het abonnement gewijzigd en daarna weer opnieuw aangevraagd. Vreemd, wat het enige wat ik heb gedaan was het domme verjaardagsfilmpje bekijken om even goed te lachen.

Geen sorry, wel een nieuwe aanvraag gedaan en nadat ik er op had aangedrongen in het systeem gezet dat het mogelijk iets met elkaar te maken had. Dat van de taalfout, june in plaats van juni heeft hij niet herhaald, dus dat zal wel niet overgekomen zijn. Hopelijk kan ik de komende tijd gewoon bellen en blijf ik bereikbaar. Bedankt KPN voor de verjaardagsmail en Pearle ook, al heb ik die maar niet geopend…. het lachen was me al vergaan.

‘Zonder blaam’

24 juni, 2015 – 16:24 — Elske

Zonder vrees en zonder blaam, preikt op een oud logo van de marechaussee. Stuur aan op een goede toekomst, wordt marechaussee, las ik op een poster in het militair museum. Vijf dagen later wist ik al beter. Hoewel de vooruitzichten goed waren, bleek de wachtmeester die mijn fiets aanreed verre van zonder blaam en toch heeft hij alles gedaan om zijn aanrijden van mijn fiets en de benodigde reparatie op mij af te schuiven. Gelukkig tevergeefs.

Donderdag 28 mei kom ik bij mijn fiets na een lange dag volgen van de verhoren over de Fyra. Ik loop met een collega mee tot mijn fiets, kijk hem aan en praat met hem, terwijl ik mijn fiets van het slot haal. Hij loopt door en dan merk ik het pas. Mijn fiets wil niet vooruit. Het achterspatbord zit in het wiel geklemd, de bagagedrager is ontzet en ik sta in een poel met scherven van mijn achterlicht en reflector. Achteraan, om een stang gevouwen, vind ik een briefje met een personeelsnummer, een telefoonnummer en ‘mijn excuses’ erop geschreven.

Ik sleep mijn fiets naar huis en bel het nummer, noem het personeelsnummer en krijg de dader aan de telefoon. Hij is met de auto tegen mijn fiets aangereden. Maar u had daar ook helemaal niet mogen staan. Ik stond geparkeerd aan een paal met een fiets erop. Geen geijkte fietsstalling, maar er staan dagelijks fietsen tegenaan en het symbool in top doet toch wel vermoeden dat ik aan de veilige kant zit. Hij lacht me een beetje uit als ik dat zeg. Maar dan zegt hij dat ik de fiets maar naar de fietsenmaler moet brengen en dat hij de kosten vergoedt. Even later belt hij zelfs nog op of ik de dag daarna toevallig vrij ben, want dan kan hij mij en fiets wel naar de fietsenmaker brengen. Ik moet werken. Ik bied hem wel aan dat ik op hem wacht, zodat hij een andere keer mee kan naar de fietsenmaker. Maar dat hoeft niet.

Die zaterdag breng ik mijn fiets naar de fietsenmaker en de dinsdag erop kan ik hem al halen. Voor € 226,- hebben ze hem gemaakt. Het achterwiel bleek ontwricht door de klap en dus moest dat ook nieuw. De achterband was versleten, dus die heb ik zelf betaald. Bleef 206 over voor de kmar. Dus ik stuur zoals beloofd de rekening. En dan beginnen de aantijgingen pas echt. Doet het licht het? Ja. Ah zie nou wel, de dynamo zat niet aangesloten. Ik had het over mijn losse voorlicht dat aan het stuur bungelt en mijn nieuwe achterlicht. Ik kan niet eens zien of mijn oude voorlicht het doet en het kan me ook niet schelen, omdat ik voor een los lichtje heb. “Ik vertrouw dit niet en ga dit in de lijn gooien via mijn werk” en “met dat geld kan je een fiets kopen”. Ja dat weet ik ook wel. Ik ben zelfs nog bij de fietsenmaker verhaal gaan halen over de exacte toestand en verbeteringen. En zonder zijn toezegging om de schade te vergoeden, had mijn fiets waarschijnlijk nog in puin gelegen. Maar hij had het gezegd en dus wil ik mijn vergoeding. Ik wil zijn leidinggevende spreken en dan gaat hij helemaal sputteren. Hij weigert naam of nummer te geven. Als ik zeg dat ik zijn hoogste baas ga bellen, sputtert hij weer en zegt dat die wel wat beters te doen heeft. Uit wanhoop stuur ik een tweet de wereld in en krijg wat adhesiebetuigingen van bekenden, maar niets van de marechaussee.

Ik voel me inmiddels zo in de hoek gedrukt en onheus bejegend, dat ik de secretaresse van de hoogste baas bel om haar om advies te vragen. Zij geeft me het advies de factuur naar de afdeling claims te sturen. Dan is het twee weken stil en besluit ik nogmaals een tweet de deur uit te doen. En nu komt er wel een reactie van de afdeling persvoorlichting van de kmar. Drie telefoontjes over de stand van zaken en aan het eind het bericht dat de betalingsopdracht is gegeven, maar dat het nog wel twee weken kan duren, omdat het ministerie van Defensie traag is met betalingen. En dat van de eigen mensen. Maar drie dagen later volgt een bericht dat het bedrag is overgemaakt en een dag later staat het op mijn rekening. Ik kan het niet helpen, maar ik denk dat mijn beroep iets te maken had met deze plotselinge stroomversnelling via de afdeling persvoorlichting.

Gelukkig werken er ook mensen zonder vrees en zonder blaam bij de marechaussee, zoals de persvoorlichter en de secreteresse van de hoogste baas. Over de wachtmeester in kwestie ben ik minder zeker. Zonder blaam is hij zeker niet en zonder vrees ook niet. Gelukkig is het nu, ondanks deze wachtmeester, opgelost. En hopelijk kiest hij de volgende keer als hij hoort ‘dat gaat niet passen’ (gehoord via de mensen die boven mijn fiets aan het werk waren) voor een trap op de rem, in plaats van op het gaspedaal.

Raming

23 juni, 2015 – 11:43 — Elske

De behandeling van de raming voor de Tweede Kamer was gisteren aan de orde. Belangrijkste punt voor de Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg was ongetwijfeld het beperken van de rechten van splinterpartijen. Dat bleek ook uit de tweet die zij direct na de behandeling de wereld in stuurde. Maar op Twitter was de bitter lemon het belangrijkste uit het debat. De zus van VVD-Kamerlid Helma Neppérus wilde het bestellen en het was er niet meer. Net als de tonic. Het belangrijkste punt voor mij na vier weken rug- en nekpijn: de aanpak van de enquêtezaal.

Gerard Schouw van D66 had het beter door dan de voorzitter. Zij was niet teruggekomen op de vraag van de VVD over de bitter lemon, maar volgens hem was dat wel het belangrijkste punt voor de media en dat klopt. Louis Bontes van Groep Bontes had het ook door en had voor Neppérus een flesje bitter lemon meegenomen. “Die geef ik wel weg, want ik ben een waterdrinker”, murmelde zij. Ze had met haar opmerking de doorgeslagen duurzaamheid willen aankaarten. In het Kamerrestaurant worden alleen nog duurzame producten verkocht en dat betekent een forse uitdunning van het frisdrankenassortiment. Zelf had ze het pas door toen haar zus op bezoek kwam en een bitter lemon bestelde. Toen die er niet was, vroeg ze om een tonic en ook die bleek uit het assortiment.

En onderwijl deden de splinterpartijen vele pogingen om hun positie te handhaven en hun rechten te behouden. Tevergeefs. De strijd van Madeleine van Toorenburg voor betere arbeidsomstandigheden voor de pers vond meer gehoor bij de Kamervoorzitter. Zij beloofde er op termijn wat aan te doen. De commissievoorzitter van de parlementaire enquêtecommissie Fyra zag vier weken lang de journalisten rekkend en strekkend van hun plaats komen en haar te woord staan met één of twee handen tegen hun eigen pijnlijke onderrug. Zij vindt daarom dat voor de volgende enquête het probleem opgelost moet zijn. Ik hoop voor haar dat er dan ook echt comfortabele stoelen voor de commissieleden komen. Een beeld van de zaal krijgt u via het persmoment in Politiek Magazine.

Bretels

26 mei, 2015 – 15:38 — Elske

Het intimideren met bretels was vorige week het onderwerp van gesprek na het verhoor van oud-minister Tineke Netelenbos van Verkeer. Volgens haar droeg toenmalig president-commissaris van NS Jan Timmer tijdens een gesprek met haar bretels met doodshoofden erop. En nu circuleert het nieuws dat mevrouw Timmer op verzoek van Marcel van Silfhout, auteur van het boek over de Fyra De Ontsporing, de kledingkast is ingegaan en alleen bretels met smileys vond. Netelenbos heeft gebeld met haar toenmalig secretaris-generaal Ralph Pans en beide hebben de doodshoofden gezien.

Toch nemen vrijwel alle media het verhaal van Van Silfhout over. Maar een zakenman die naar de minister gaat voor een stevig gesprek en bretels aantrekt met smileys? Het klinkt mij vreemd in de oren. Bovendien als hij ze al aan had, waarom zou hij dan omstandig zijn jasje uittrekken? Het gaat er bij mij niet in. Dat zijn vrouw vijftien jaar na dato geen bretels met doodshoofdjes aantreft, verbaast me niets. Weet u nog de inhoud van uw kledingkast aan het begin van deze eeuw? Misschien heeft hij zijn secretaresse wel opdracht gegeven om de bretels aan te schaffen en ik sluit ook niet uit dat hij ze cadeau heeft gekregen.

Dat Timmer intimiderend kan zijn, bleek ook al tijdens het verhoor. Het is een oude truc om regelmatig de gesprekspartner bij de naam te noemen. ‘Ik weet wie je bent’. De bretels, volgens Netelenbos ‘een statement’, waren voor mij een extra bewijs. Mijn tweetover dit zijstapje tijdens de enquête haalde zelfs nrc.nl en leverde naar verluidt veel reacties op. Maar hoe interessant de kledingkeuze van Timmer ook was en die van Netelenbos die in het blauw naar haar verhoor kwam na de onthulling van haar blauwe briefje, daar gaat de enquête niet over. En dat zo veel collega’s het bericht overnemen zonder de woorden van Netelenbos die nota bene nog gebeld heeft met Pans serieus te nemen, snap ik niet. Ze hebben zelf ook niet de moeite genomen om even te bellen met Timmer en zijn vrouw en te vragen of zij wellicht zijn sokken van toen nog even kunnen tonen. Ik durf te wedden dat hij dat niet kan. En die bretels? Misschien heeft Timmer die wel ritueel verbrand na zijn vertrek als president-commissaris van de NS.

Elske Koopman @ElskeK · May 21

Iemand intimideren? Vanaf € 7,95 kan het en wie de luxe variant wil: Deze kosten €79,95

Zie ook: allesispolitiek.nl/fyraverhoren

Lobbyisten

6 mei, 2015 – 09:20 — Elske

Ik liep gisteren door de stad en hoorde zo wat gesprekken. Die bestrating, daar zouden ze toch wat aan moeten doen en een buurvrouw had het over alledaagse problemen, een vriendin sprak over haar baas. Vanochtend hoorde ik Lea Bouwmeester PvdA-Kamerlid op de radio over een lobbyregister. Maar ook Kamerleden, ambtenaren en ministers lopen door de stad, hebben buren en vrienden. Iedereen beïnvloedt elkaar. Moeten al die 16 miljoen lobbyisten waar Bouwmeester het over had dan in het register?

De PvdA-Kamerleden vinden dat iedereen zijn mening mag geven en belangen naar voren mag brengen in het parlement, maar dat dat in alle openheid moet. Krijgen we dan een lijst met de omgeving van ambtenaren, ministers, staatssecretarissen, Kamerleden en raadsleden? Iedereen pikt overal wat op. Goed, de lobbyisten die moties maken, zouden daaronder bij naam moeten worden genoemd. Deze motie is van Jan Tat, milieubeweging, of van Piet Snor van de Rokersvereniging. Dat biedt echte helderheid. Maar om nu iedereen te noemen die invloed heeft, dat lijkt me een ondoenlijke zaak.

De alszodanig aangemerkte lobbyisten die in en om de politiek lopen, zouden best eens in kaart gebracht mogen worden en in het wetsvoorstel zouden hun meningen ook kunnen staan, maar het is een illusie om te denken dat je daarmee alle beïnvloeders in kaart hebt. Of alle politici zouden in ivoren torens moeten leven, niet meer vrij buiten mogen rondlopen en alleen spreken met geregistreerde mensen. Geen gesprekken meer over het werk thuis met partner en kinderen, geen koffie of thee met de buren drinken en al helemaal niet in de stad rondlopen. Stel dat je wordt beïnvloed, dan moet je mailadressen gaan vragen aan wildvreemden en vragen of ze een gesprek willen noteren dat je toevallig opving.

De buurvrouw praat immers weer met vrienden, familie, andere buren en vormt zo haar mening. En Bouwmeester is op haar beurt ook weer iemands buurvrouw. Moeten de buren dan ook digitaal hun mening aanleveren, moet je ze afkappen en zeggen: hier kan of wil ik iets mee, schrijf het maar op en stuur maar door? Zo werkt het niet. Bovendien gebeurt een deel van deze beïnvloeding haast ongemerkt. Uren, dagen, of maanden later denk je ineens aan het zinnetje van de buurvrouw en staat het al voor je in het documentje met je spreektekst. Zonder dat je bewust nadenkt dat het van je buurvrouw komt. De wandelingen en ontmoetingen met buren en vrienden zouden dan ook in agenda’s terecht moeten komen.

Gelukkig ben ik geen politicus. Ik ga nog even naar buiten en eens horen wat er leeft op straat en of de buurvrouw nog iets te melden heeft.

De show

25 mei, 2015 – 11:51 — Elske

Een parlementaire enquête heeft wel iets weg van een show. Een handjevol dagjesmensen, zoals een ouder stel uit Voorburg en een gepensioneerd medewerker van NS, komt gewoon even langs om een verhoor mee te pikken. De publieke tribune is nagenoeg leeg, op de woordvoerder van de NS, bij Zalm die van ABN AMRO en één of twee ambtenaren na. De perstribune is ook niet vol. De stoelen zitten vast en de tafel is net te diep om zonder rugklachten de verhoren goed te kunnen volgen. Vaste gasten, buiten mij, zijn de auteur van het boek over de Fyra De ontsporing Marcel van Silfhout en OV Magazineredacteur Eduard de Jong. Vertegenwoordigers van andere media komen en gaan.

En de televisie is er live bij. Alle verhoren zijn te zien op NPO Politiek en RTL gooit er af en toe ook een livestream tegenaan. Uiteraard heeft de commissie ook een eigen livestream en website en youtubekanaal. Vandaar dat de visagie er ook aan te pas komt, want hun werk doen ze onder felle lampen voor de ideale belichting van de beelden. Maar in de zaal zie je dingen die voor anderen verborgen blijven. De kaartjes die over en weer gaan via de voorzitter van de commissie Madeleine van Toorenburg. Zij en commissielid Ton Elias zijn de kampioen kaartuitdeler van de eerste week. Ook is de grote rol van het tablet zichtbaar. Aanwijzingen van de regie dat een getuige iets dichter bij de microfoon moeten gaan zitten, krijgen ze via de tablet. Of misschien via één van de stenografen die recht onder de perstribune zitten, maar vanaf mijn positie lijkt het via de moderne middelen te gaan. De pers kijkt het ondersteunend team van de commissie recht in het gezicht. Ook daar zie je af en toe iemand ineens driftig tikken op het tablet. Dan weet je dat er een kritische vraag aan komt.

En de bungelende beentjes van oud-minister Tineke Netelenbos achter de tafel waren ook goed te zien vanaf de perstribune. De aanwezige journalisten missen de gezichtsuitdrukking, de getuigen zijn alleen en profil te zien vanaf de persstoelen. Je ziet wel andere dingen, zoals de zenuwachtige getuige die achter zijn elleboog buiten het zicht van de commissie met zijn vingers zat te spelen. En soms, ja soms is het saai, maar over het algemeen zit ik toch op het puntje van mijn ongemakkelijke stoel. Turend over de rand.

Blauwe snippers

19 mei, 2015 – 10:38 — Elske

Oud-topambtenaar Ralph Pans van het toenmalige ministerie van Verkeer en Waterstaat was verbaasd hoe de enquêtecommissie het wist. De blauwe snippers die neerdwarrelden tijdens een gesprek tussen oud-premier Wim Kok en toenmalig minister van Verkeer en Waterstaat Tineke Netelenbos. Zij werd ontboden nadat ze een blauw briefje, een persoonlijk handgeschreven brief, aan de premier had gestuurd met argumenten om toch alsjeblieft onderhands de hogesnelheidstrein aan de NS te gunnen. Kok wilde dat hij de brief niet had gekregen, waarop Netelenbos zei, dan verscheur je hem en zo geschiedde.

Lang hoefde Pans niet te gissen naar waar deze kennis van de commissie vandaan kwam. Zijn collega, de hoogste ambtenaar bij het ministerie van Algemene Zaken had zijn baas hierover geschreven en zo belandde het voorval in het dossier van de enquêtecommissie. Een mooi verhaal in de trieste geschiedenis van de hogesnelheidstrein. De verhoudingen tussen kabinet en NS waren verziekt. Een deel van het kabinet wilde niks weten van onderhandse gunning. Zelfs de minister van Landbouw drukte een stempel op de discussie. Niet omdat het voor de landbouw beter of slechter zou zijn, nee, Laurens Jan Brinkhorst vreesde voor de reputatie van Nederland in Europa.

Minister van Verkeer en Waterstaat Annemarie Jorritsma heeft als voorganger van Netelenbos diverse malen geroepen dat Europa een openbare aanbesteding verlangt. Maar dat staat in geen enkele richtlijn uit ‘Brussel’. Een broodje aap. Pans onthulde ook nog dat de NS wel zeker een openbare aanbesteding zou winnen met alle kennis die het bedrijf had over de hogesnelheidslijn. Na twee onderhandse biedingen en diverse gesprekken kun je voorkennis moeilijk ontkennen. Maar Pans deed dat toch. Geen voorkennis, maar kennis. Voorkennis werd uiteraard ook door NS’er Maarten Spaargaren ontkend.

Dat belooft wat morgen voor het verhoor van oud-NS-commissaris Jan Timmer en voor donderdag met de oud-bewindslieden van Financiën Gerrit Zalm en van Verkeer Netelenbos. Toen op het gebied van de aanbesteding gezworen vijanden.

De kop is eraf

13 mei, 2015 – 14:08 — Elske

De kop is eraf. Stapels documenten zijn doorgelezen, 80 mensen verhoord en de enquêtecommissie is zelfs op de werkvloer gesignaleerd waar ze met technici hebben gesproken. Alles om precies te weten hoe het is gegaan met de aanschaf van de Fyra die na een paar weken ongeschikt bleek voor de hogesnelheidslijn. Aanvankelijk had de commissie nu al klaar moeten zijn, maar toen was het idee nog om alleen de slotepisode te onderzoeken. Nu wordt alles onderzocht en starten ze maandag met de eerste van 40 openbare verhoren onder ede.

Vanaf het voornemen in de jaren tachtig om een netwerk aan hogesnelheidslijnen te maken dat Nederland, Duitsland, België en Frankrijk met elkaar verbindt. Of in ieder geval de hoofdsteden met elkaar verbindt, via de vaak lange Kamerdebatten, onder meer over het te kiezen veiligheidssysteem en de politieke besluitvorming naar e aanbesteding, levering en de aftocht van de Fyra. Die Kamerdebatten heb ik toen nog gevolgd voor Cobouw. Het gesteggel over de veiligheidssystemen, wisselend per land en allemaal met zo hun eigenschappen kwamen voorbij. En in het eindrapport staat daarvan de hele uiteenzetting, is me vandaag al beloofd door commissievoorzitter Madeleine van Toorenburg.

En er komen weer veel oude bekenden langs. Nu in het beklaagdenbankje. Het is geen tribunaal, zou de voorzitter er meteen achteraan zeggen. Maar je zult er maar zitten en horen wat je allemaal fout hebt gedaan in de ogen van de commissie die alle stukken heeft gezien en inmiddels al veel kennis heeft vergaard over de gang van zaken. Waarschuwingen waren in het politieke debat al aan de orde van de dag over de aanbesteding, gebrek aan controle en andere zaken die we vast de komende weken weer voorbij horen komen. Ik verheug me alvast op de hoogste ambtenaar van het toenmalig ministerie van Verkeer en Waterstaat komende maandag en oud-Kamerlid Pieter Hofstra en de oud-bewindslieden Gerrit Zalm en Tineke Netelenbos van donderdag.

Zie ook: http://www.allesispolitiek.nl/content/openbare-verhoren-fyra-beginnen-met-teller-op-%E2%82%AC-108-miljard

Fossielen

24 april, 2015 – 10:15 — Elske

Ambtenaren hebben al jaren een slechte naam. Maar vanochtend kan ik niet anders dan concluderen dat dat weer terecht is. De NOS meldt dat de overheid € 1,7 miljoen betaalt om ondersteuning voor Windows XP te houden. Ons geld naar een verouderd ict-systeem, terwijl we zelf al hebben betaald voor een ander besturingssysteem voor thuis, want XP verdween.

Nu weet ik dat het soms handig kan zijn om oude systemen in tact te houden. Was immers niet het bonnetje van de deal met crimineel Cees H. in een oud systeem gevonden? Maar mensen, dan toch niet met een oud en inbraakgevoelig besturingssysteem dat speciaal voor de overheid onderhouden blijft voor heel veel belastingcenten? Alsof de ambtenaren niet kunnen leren werken met een nieuw systeem en alsof de parlementaire commissie die ICT onderzocht nooit heeft bestaan.

Kent u deze nog? “Het Rijk en de ICT-sector willen de ernst van het falen van automatiseringsprojecten bij de overheid niet zien”. Het is een uitspraak van Kamerlid Ton Elias, voorzitter van de commissie die het ICT-falen bij de rijksoverheid onderzocht. Dat blijkt nu ook weer. Aangestuurd door angstcampagnes over crashende computers als we niet over zouden stappen van XP naar een ander systeem, heeft menig Nederlander vóór 8 april 2014 een ander besturingssysteem gekocht voor de eigen windowscomputer. Toen hebben we betaald en nu betalen we met zijn allen meer dan anderhalf miljoen om 5000 computers veilig te houden. Het Rijk had vorig jaar al het dubbele nodig om meer tijd te kopen voor het aanpassen van 40.000 computers.

Zouden nu werkelijk 5000 mensen nog achter de 5000 XP computers zitten? Wie zijn deze fossielen dan? Wat doen ze? Gaan ze dit jaar met pensioen? Want anders snap ik echt niet waarom het Rijk een fossiel besturingssysteem van 14 jaar oud in stand houdt. In 14 jaar heeft de gemiddelde consument al drie nieuwe computers gekocht, mèt het meest actuele besturingssysteem.

BBB-akkoord

23 april, 2015 – 10:10 — Elske

En daar is het dan, het bed-, bad-, en broodakkoord. Een paar gemeenten mogen de uitgeprocedeerde asielzoekers opvangen voor een korte periode. Zij moeten hen stimuleren terug te gaan naar eigen land via het uitzetcentrum in Ter Apel. Andere gemeenten zien niet hoe zij de vluchtelingen naar die steden krijgen en zijn bang dat ze de straat op gaan met alle gevolgen van dien. Bovendien riskeren ze een boete als zij de mensen wel zelf opvangen.

Gemeenten hebben sinds januari 2015 de taak om kwetsbare groepen op te vangen. In de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 staat dat maatschappelijke ondersteuning onder meer inhoudt het bieden van opvang. Opvang betekent volgens diezelfde wet: onderdak en begeleiding voor personen die de thuissituatie hebben verlaten, al dan niet in verband met risico’s voor hun veiligheid als gevolg van huiselijk geweld, en niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Vreemdelingen die zonder vergunning in ons land verblijven, vallen hier niet onder.

Maar als de vreemdelingen met gevaar voor zichzelf op straat belanden en al dan niet overlast gaan veroorzaken, is het voor gemeenten wel weer zaak ze binnen te houden. Daarmee riskeren ze een boete. Bovendien komen in de steden met de gedoogde opvanglocaties, ook wel dependances van het uitzetcentrum genoemd, de mensen die weigeren terug te keren ook weer op straat terecht.

Het wordt nu mooier weer en op straat slapen is daarom binnen enkele weken niet meer levensgevaarlijk. Maar voor veel gemeenten is dit een ongewenste situatie. Meer slapers op straat, onder de brug, in het park. Met alle overlast van dien. De Raad van State gaat de regeling nog toetsen. Benieuwd of zij het eens zijn met de gemeenten die nu keihard ‘onuitvoerbaar’ roepen. En of het kabinet in de zomer gaat nadenken over een winteroplossing voor de uitgeprocedeerden die op straat komen. Daar zullen gemeenten vast ook om gaan vragen.

Ondertussen leek Asscher bij de presentatie van het akkoord uitgeput en Rutte strijdbaar. Dat belooft nog wat voor de toekomst van het kabinet. Het volgende kiezeltje op de weg zou zomaar een rotsblok kunnen worden na dit compromis dat eigenlijk niemand wilde en ‘zwaarbevochten’ heet.

Shot down in may

22 april, 2015 – 09:59 — Elske

Het viel me pas op door de tweet van Michiel Breedveld en toen dacht ik meteen aan Pim Fortuyn. Bram Moszkowicz had op dat moment net zijn spreekgestoelte bereikt en nog geen woord gesproken. Bam. Die hakte erin. Het zat in de begeleidende muziek ‘That’s life’van Frank Sinatra.

Michiel Breedveld @MBreedveld · 23h23 hours ago

Moszkowicz komt op met Sinatra’s Thats life: Youre riding high in april, shot down in may

Meteen schoten mijn gedachten naar die vreselijke politieke moord op 6 mei 2002 in Hilversum. Pim Fortuyn in een poeltje van zijn eigen bloed. En de kersverse politicus haalde de professor in zijn presentatie ook nog aan. “Ik heb veel wakker gelegen. En daarom sta ik hier. En ik kan niet anders. Pim Fortuyn, die ik bewonderd heb, zei op een dergelijk moment: ‘At your service’. Laat ik het in mijn moerstaal zeggen: het beste wat ik heb, wil ik voor u inzetten.” En op de vraag hoe veel zetels hij wilde halen, kwam weer Fortuyn voorbij. Toevallig schreef ik pas nog over het trieste voorval op 6 mei 2002 voor de komende Politiek Magazine. En ik hoop toch echt dat het bij één politieke moord in mei blijft of in welke maand dan ook.

Snel een scan op de sociale media en vanochtend nog eens. Had ik het goed en wat was hier nu gebeurd? Wil Moszkowicz scoren met een moord? Als strafpleiter misschien niet zo heel vreemd, maar in de politiek zeker wel. En dat terwijl hij zich in wil zetten voor zijn eigen en uw kinderen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. U wel?

Bekend

21 april, 2015 – 09:37 — Elske

Vandaag wordt het bekendgemaakt. Hij zorgde al voor een breuk in zijn eigen nieuwe partij Voor Nederland. De voorzitter Louis Bontes stapte op, maar blijft wel gezellig bij zijn oud-medeoprichter van Voor Nederland, Joram van Klaveren, op de kamer zitten. Geen ruzie wel onenigheid om de benoeming van Bram Moszkowicz tot partijleider. Hij wordt vandaag gekroond. En hij zit vanavond in ieder geval bij Jeroen Pauw aan tafel.

Een bekend televisiehoofd als lijsttrekker. Waar kennen we dat ook weer van. Op 20 augustus 2001 maakte Pim Fortuyn bekend de politiek in te willen. Op 25 november dat jaar koos Leefbaar Nederland hem tot lijsttrekker voor de Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. In maart zei voormalig advocaat Moszkowicz dat hij wel de politiek in wilde. Hij was al in Amsterdam gesignaleerd met de leden van Groep Bontes/Van Klaveren. Dat is de huidige naam van de twee Voor Nederlandoprichters tot nu toe in de Tweede Kamer. Zij scheidden zich eerder af van de PVV.

Nu gaat Bontes weg uit onvrede met de keuze voor het nieuwe gezicht van de partij. Moszkowicz doet het goed in de media, is graag gezien als gast in diverse televisieprogramma’s, heeft tijd over nu hij zijn oorspronkelijke vak niet meer mag uitoefenen en heeft een bekend gezicht. Dat spreekt veel mensen aan. Hij is ook niet wars van controverse en dat kan een partij helpen, zeker als het nog zo onbekend is als Voor Nederland of voorheen Leefbaar Nederland. Saillant detail dat na het vertrek van Fortuyn bij die partij, vlak voor hij voor zichzelf begon, een tegenstander van Moszkowicz, oud-officier van Justitie Fred Teeven de rol van lijsttrekker overnam en twee zetels in de Tweede Kamer haalde.

Veel kiezers baseren hun stem op bekende hoofden en bijna iedereen kent Moszkowicz door zijn rol in RTL Boulevard als deskundige en regelmatige verschijning in andere programma’s. Het programma van Voor Nederland lijkt daarmee secundair. Maar even voor u: VoorNederland (VNL) is een klassiek-liberale partij. Zij streven naar meer vrijheid, meer welvaart en meer veiligheid. En nu maar hopen voor Van Klaveren en Moszkowicz dat er binnenkort verkiezingen zijn.

Wandeling

20 april, 2015 – 13:15 — Elske

Het deed mij denken aan een campagnestunt: Wandel mee met de premier. Hij liep van het Torentje naar het coalitieoverleg en dat helemaal alleen. Nou ja, een groep journalisten in zijn kielzog en diverse nieuwsgierige mensen, een agent fietste een stukje mee en de premier haalde zelf een kopje koffie. Maar volgens mij kreeg hij niet de kans die op te drinken.

Toegegeven als inwoner van Den Haag wandel ik ook geregeld 2,5 kilometer door de stad, soms meer en som minder. Ik heb zelf een superkoffieapparaat, dus koffie haal ik zelden en ik ben natuurlijk geen bekend persoon. Maar dat Mark Rutte er nu voor koos een publieksloopje te doen, wakkert bij mij het wantrouwen aan. Zeker omdat het tussen het overleg met zijn eigen partij en het coalitieberaad met de PvdA erbij was. Ik schreef hier al eerder dat ik de zalvende woorden van de afgelopen dagen niet vertrouw, maar dit loopje maakte het er niet beter op.

Ik ben niet meegelopen, maar overal zie je de foto’s terug. Wachtend in de koffietent, alhoewel, leek meer een luxe coffeebar voor hipsters, op de foto met wat scholieren, op de foto met een mevrouw, met de fietsende agent, met zijn kopje koffie, met reizigers tijdens de doorkruising van Den Haag Centraal. Ach, wat is die man gewoon gebleven. Zeg is dat niet onze premier? Mag ik een selfie met u nemen? En meer van dat soort rare zinnen die meestal zijn voorbehouden aan campagnetijd. En oh ironie, als het al verkiezingstijd zou zijn, had hij het loopje niet hoeven maken. Misschien voor hem beter als het nog even crisis blijft, want hij klonk redelijk buiten adem op de radio. Een beetje training kan geen kwaad. Hoewel, tijdens de campagne zal hij ook het vuur uit zijn sloffen moeten lopen.

Gedwongen lach

17 april, 2015 – 09:16 — Elske

Toen Mark Rutte zich in 2006 kandideerde voor het leiderschap de VVD zei hij dat die partij meer moest zijn dan die van parelkettingen en dassen en ook open moest staan voor mannen met een oorbelletje of een ‘mevrouw met een raar kapsel’ en vervolgens noemde hij haar naam. Anouchka van Miltenburg stond in die tijd bekend om haar vreemde kapsels, met af en toe een gekleurde lok. Van Miltenburg kon er toen om lachen. Echt om lachen, dat lijkt haar nu een beetje vergaan.

Op de foto’s van de afgelopen dagen, eergisteren in de wandelgang voor haar kamer, Tweede Kamervoorzitter Van Miltenburg heeft een gedwongen lach om haar mond. Verbeten haast. Ze geeft antwoord op de vragen en je ziet GroenLinksers Bram van Ojik en Linda Voortman schuin naar haar kijken, of ze zich wel aan de afgesproken teksten houdt. Wat is er aan de hand? Van Miltenburg ligt voor de zoveelste keer onder vuur. De Kamervoorzitter deed vorig jaar, nadat de naam Guido van Woerkom bekend was, aangifte wegens het lekken van namen van kandidaten voor de functie van Nationale ombudsman.

Voortman was verdachte, tot na maanden onderzoek de Rijksrecherche in december concludeerde dat ze niets fout had gedaan. Voortman had in de GroenLinks-fractie over ombudsman-kandidaten gesproken, maar het uitgelekte lijstje kende zij niet. De Kamervoorzitter had dat kunnen weten, maar merkte haar toch aan als verdachte. Toen ze verhaal ging halen stonden delen uit het vertrouwelijk gesprek met Kamervoorzitter Van Miltenburg letterlijk in De Telegraaf. In een brief vroeg de GroenLinkser om uitleg. Woensdag praatte het dagelijks bestuur van de Kamer, het Presidium uren over de antwoorden en daarna was er weer een gesprek tussen Voortman en Van Miltenburg, GroenLinksfractievoorzitter Van Ojik, die Voortman een maand schorste na de berichten over lekken, was er ook bij.

Hij leek na het gesprek de pater familias die de kibbelende dames uit elkaar moest houden. Midden achter hen liep hij de pers tegemoet. Handen op de rug en zwijgend. Van Miltenburg kreeg de meeste vragen, Voortman ook een paar, maar feitelijk zeiden ze niets meer dan dat ze er nog niet uit waren en dat ze vandaag verder gaan praten. Benieuwd of Van Miltenburg na dat gesprek weer echt kan lachen. Of dat we tranen zien, zoals toen CDA-leider Sybrand van Haersma Buma haar bettichtte van partijdig voorzitten. Ik zie liever die uitbundige lach. Dat staat haar beter dan de verwrongen variant.

HoBBBel

16 april, 2015 – 09:56 — Elske

Gisteravond was het kabinet ineens in crisissfeer. Hoewel nota bene VVD-burgemeester Jozias van Aartsen al jaren roept om actie van het kabinet op dit vlak, is het Europa die voor de crisis zorgt. Een briefje dat ze er niet over gaan zelfs! Had oud-VVD-staatssecretaris als één van zijn laatste acties met veel tegenzin een bed-, bad- en broodregeling ingesteld, is het niet meer nodig. De VVD, Van Aartsens eigen partij wil er nu direct vanaf, PvdA wil het houden. En hop, daar is weer een deur in beeld.

De deur van het ministerie van Algemene Zaken dit keer. Het overleg begon al in de ochtend toen de uitspraak van de Raad van Europa binnenkwam dat Nederland zelf moet weten of ze een regeling maken. Rond 14.00 uur gingen de partijen uit elkaar, om ongeveer drie uur later weer samen te komen. Rond 20.00 uur vertrok de PvdA top naar de Tweede Kamer om daar te overleggen en moest de hele VVD top naar het Torentje komen. Om 21.30u voegde de PvdAtop zich weer bij hen. Het overleg duurde tot ongeveer half vier vannacht en gaat vandaag verder. En ondertussen stond het journaille buiten zonder bed, bad en brood.

Verschillende kabinetsleden spraken sussende woorden. Lodewijk Asscher, PvdA en minister van Sociale Zaken, zei dat ze er wel uit zouden komen, maar mogelijk niet die avond. Klaas Dijkhoff, VVD en kersverse opvolger van Teeven als staatssecretaris van Justitie zei dat ze er wel uit komen en dat hij anders niet op het Torentje was. Hij is verantwoordelijk voor de regeling. Hoe harder bewindslieden roepen dat ze er wel uit komen, hoe minder ik het vertrouw. Misschien moeten ze de burgemeesters van de vier grote steden vragen ook naar het Torentje te komen.

De eerder genoemde Van Aartsen en zijn collega in Amsterdam Eberhard van der Laan (PvdA) kampen met een grote groep vluchtelingen die graag opvang wil en van locatie naar locatie trekt. Samen met hun collega’s Ahmed Aboutaleb (PvdA, Rotterdam) en Jan van Zanen (VVD, Utrecht) hebben ze al verschillende keren met het kabinet gesproken over deze kwestie. Zij laten zien dat PvdA en VVD het helemaal eens zijn op dit punt, op lokaal niveau. En daar hebben ze direct met de gevolgen te maken van het al dan niet hebben van een bed-, bad- en broodregeling. Ik weet zeker dat iedereen die vannacht in het torentje was, het telefoonnummer van één van de vier heeft.

Veemarkt

15 april, 2015 – 09:07 — Elske

Vandaag vergadert het Europees Parlement. Ik was laatst op bezoek. Ik had er een afspraak met een Europarlementariër voor het blad Politiek Magazine. Mijn vuurdoop in het parlement – ik was ooit wel bij de Europese Commissie geweest, maar hier nog nooit-  en een ervaring om nooit te vergeten. Het had iets weg van een veemarkt.

Ik kwam aan op een druilerige dag in Brussel. Het was druk in de stad. Veel mensen die op de openbare zitting van het Europees Parlement af komen, hoorde ik later. Eenmaal bij het parlement, kan ik niet parkeren. Dus nog een rondje door het centrum van Brussel en door de drukte. Maar het lukt en een uur nadat ik de stadsgrens had bereikt, ben ik waar ik moet zijn: bij het gebouw van het Europees Parlement. Het ziet er groots uit en het vele glas doet denken aan openheid.

De entree is aan de achterkant, blijkt als ik de bordjes visitors for EP volg. Onder de loopbrug sta ik in ieder geval droog. Ik bel naar de medewerker van het parlementslid, zoals afgesproken. Naast me staan een paar mensen uit Italië en aan de andere kant hoor ik iets wat lijkt op Noors, of Deens. Voor me is een draaideur met twee beveiligers ernaast, een Waal en een Vlaming, die identiteitsbewijzen controleren. Uit de draaideur rechts van hen komt af en toe iemand zonder jas, gewapend met telefoon, die uit de plukjes mensen op de stoep de juiste bezoeker probeert te halen en die via de beveiligde draaideur op vertoon van identiteitskaart mee naar binnen neemt.

Bekende Hagenaar Wim van de Camp komt aan. Zwaaiend met zijn koffertje, haastig om uit de regen te komen. Hij zoekt zijn pas, maar de grote beveiliger zegt met het zachte Vlaamse accent dat hij hem wel kent. Welkom en fijne dag, zegt hij tegen de doordraaiende deur met de CDA’er erin. De Italiaanse afhaaldame kust de gasten en heet ze welkom. Zij wacht voor de beveiligers tot haar gasten met hun identiteitsbewijs binnen zijn en gaat er met de pas omhoog achteraan. Dan wordt de ploeg uit Denemarken, of was het toch Noorwegen opgehaald door een dame die slechts een hand geeft. Achter me is nieuwe aanwas door de regen aangekomen.  Met zijn allen staan we te wachten, starend naar de deur voor de medewerkers. Of de uitgang, zo u wilt. Dan word ik opgehaald. Eerst naar het bureau om me aan te melden en dan achter de medewerkster door de detectiepoortjes. Via de brievenbus en een wirwar van gangetjes komen we aan bij het kantoor van de Europarlementariër met in het voorportaal drie medewerkers.

Een interview en een speurtocht naar de uitgang verder sta ik weer buiten. Langs de wachtende gasten wurm ik mij naar het voorplein met de militairen. Daar is het rustig en niets meer te merken van de veekeuring die zich bij de ingang voltrekt. U mag mee, u moet nog even wachten. Goedgekeurd, afgekeurd, even laten staan. Nog net geen handjeklap, maar ik voelde me even een stuk vee. Een hele ervaring.

De vergadering van het Europees Parlement is vanmiddag vanaf 15.00 uur live te volgen, onder meer via liveonline.nl

Poppetjes

23 februari, 2015 – 10:06 — Elske

Stemtinder voorziet in een behoefte. Al jaren gaat het bij verkiezingen meer om de poppetjes dan om de inhoud en dankzij Arjen Lubach en de zijne is daar sinds gisteren ook een stemwijzer bij. Roemer kreeg de primeur en gelukkig voo rhem, herkende hij zijn partijgenoten. Ik ben benieuwd of alle leiders dat zo kunnen en wat zij scoren.

In Zuid-Holland heeft het CDA kennelijk de meest betrouwbare hoofden en / of de meeste vrouwen op de lijst. Ik had eerst ongeacht de hoofden puur op geslacht gekozen. Alle vrouwen kregen een hartje en mochten blijven, de mannen wachtte het rode kruis. En jawel, daar kwam CDA uit. Toen heb ik de test nog een keer gedaan op betrouwbare hoofden. Overigens heb ik de mij bekende kandidaten hierbij ook een kruis gegeven. Niet dat ik die allemaal onbetrouwbaar vind, maar ik wilde het weer zuiver houden. En weer rolde het CDA eruit. Toen heb ik een willekeurige provincie gepakt en weer de beide tests gedaan. Eerst op vrouwen, daarna op betrouwbaarheid, Jet wel, Marco wel, Rinus nou nee. En weer het CDA.

Dus heb ik ook in drie provincies de inhoudelijke stemwijzer ingevuld. Drie hele andere resultaten. De Libertarische partij, Partij voor de Dieren en D66. En nee, ik zeg niet wat ik werkelijk ga stemmen. Het is fijn dat we steeds meer hulp krijgen bij het kiezen. Maar zo schiet het niet op. Moet ik dan toch maar voor de poppetjes gaan? Maar lieve Arjen Lubach, moeten daar dan niet de landelijke politici staan? Want die mogen vanavond ook in debat, terwijl we niet op ze kunnen stemmen en zij voeren het hardst campagne. Maar ja die poppetjes doen nu mee voor de lol. ALs ze winnen vieren ze feest, als ze verliezen is het jammer, maar ging het niet om hen want het zijn ‘slechts’ provinciale en waterschapsverkiezingen waarvoor we op 18 maart naar de stembus gaan. Misschien tijd voor een app om daarmee af te rekenen?

Hij doet het weer

31 januari, 2015 – 13:29 — Elske

Was ik zomaar drie weken verstoken van mijn webschrijfsels. De site stond er nog, maar ik kon er niet veel mee. Toevoegen van artikelen was haast onmogelijk en als ik iets deed, kwam het er heel raar uit. Dus dan maar even stilte. Maar ik heb niet stil gezeten. Integendeel. Allesispolitiek.nl is in een nieuw jasje gestoken en ik ben met twee spannende projecten bezig, waar ik nu nog weinig over kan zeggen.

Verder is er de afgelopen weken veel gebeurd waarover ik had kunnen schrijven op deze plek. Charlie Hebdo misschien, NOS, V&D, uitblijvende sneeuwstormen, de angsthazen bij de NS, Jinek, maar nee. Laat ik niet te veel achteruit kijken. Columns komen bij mij ineens op en dan schrijf ik ergens over. Niet achteraf over tig zaken tegelijk. Dus even geduld a.u.b. Hoewel dat sinds donderdag misschien ook een ongelukkige term is. Blij om te horen dat het met de ex-collega’s bij de NOS bij schrik is gebleven. Vreemd om ze in zo’n situatie te zien. In mijn droom ben ik nog diezelfde avond naar Hilversum gereden en kon tot mijn stomme verbazing zo doorlopen. Raar maar waar.

Dit is dus geen echt blog, meer een voortgangsberichtje. Binnenkort meer en kijk tussendoor vooral ook op allesispolitiek.nl

OV-chipterreur

2 januari, 2015 – 16:44 — Elske

Een mailtje, daags voor de jaarwisseling. Mijn kin zakte ervan af. Mijn OV-chipkaart verloopt binnenkort. Ik kan hem verlengen door nogmaals €7,50 te betalen voor de pas. Dit bedrag had ik toch al betaald voor pas 1. En waren de maakkosten niet rond de €0,35? Bovendien heb ik de pas toch al aangeschaft?

Ik lees de mail nog eens en net, voor de zekerheid, nog maar eens. Ik moet voor de verloopdatum een nieuwe aanvragen en het bedrag nogmaals betalen. Overigens kan dit alleen via internet en niet bij het loket. Verlengen hoeft niet per se. Ik kan hem ook laten verlopen, maar dan moet ik alsnog even het wereld wijde web op om mijn saldo terug te vragen. En dan? Dan kan ik niet meer met het openbaar vervoer mee, of moet ik steeds een nieuw kaartje kopen en dan kan ik straks geen station meer binnen, want de poorten gaan dicht. Al loopt Den Haag hier natuurlijk weer achter, dus kan ik nog wel de Haagse stations doorkruisen.

De bureaucratie is dus enorm. Een nieuwe pas aanvragen. En weer dat geld betalen. Ik krijg het niet terug als ik mijn oude kaart inlever, of in ieder geval meldt de brief daar niets over. Ik moet dus weer eens extra geld toeleggen voor het gemak van de OV-Chipkaart, waar ik jaren geleden ook al een bedrag voor heb betaald. Ik vind het een terreurdaad van jewelste. Wat gebeurt er met mijn te veel betaalde €14,30? En mag dit wel, aangezien ik al eens voor de kaart en bijbehorende diensten heb betaald?

Ik weet wel dat ik voor bankpassen, rijbewijs en paspoort ook betaal bij een nieuwe, maar dat wist ik vooraf. Bij de ‘Klantenservice OV-chipkaart’ heeft niemand mij daar eerder op gewezen dan nu. Ik voel me voor het blok gezet. Je reinste OV-chipterreur.