Stemmen! Het is een feest. Elke keer moeten we vieren dat we mogen stemmen, dat we die vrijheid hebben en in het stemhokje onze mening mogen geven. En dat vieren we met taart, of op zijn minst een gebakje. Dat heb ik van Willem Breedveld geleerd en sindsdien (begin 1998) doe ik dat Trouw. Onbegrijpelijk dat niet meer mensen dat zien.
Ik vind het moeilijk te verteren dat meer dan de helft van de Nederlanders niet de moeite neemt om te gaan stemmen. Goed, het ging over Europa, maar ook daarover mogen we stemmen. Een deel van onze regels bepalen ze daar in Brussel en/of Straatsburg. En ook daar mogen we een mening over hebben en die komt het beste tot uitdrukking als we een vakje mogen kleuren. Want ook daarover mogen we stemmen.
Niet over elk onderdeel en elke wet en regel, maar wel over het algemene beeld. En hoewel een Nederlandse stem een klein deel is in het geheel, is het wel een stem die de moeite waard is om te laten horen. Ik ben persoonlijk erg blij dat ik die kan laten horen. Ik ben van mening dat mensen die niet de moeite nemen om te gaan stemmen niet achteraf mogen klagen over het bestuur. Doe er wat aan, ook al lijkt het nu niet direct van invloed, die is er wel. Iedere stem is er eentje.
En hoewel de Brexit nu uiteindelijk toch de kop kost van Theresa May mochten de Britten ook nog een keer meestemmen. De dag daarna stapt ze op. Dat kan geen toeval zijn. Stemmen heeft dus zin. De mensen die voor een Nexit zijn, lijken nu de moeite niet te hebben genomen. De winst is voor de PvdA, PVV verloor. Forum voor Democratie won weliswaar, maar niet genoeg om te zeggen dat Nederland voor de Nexit is. Of zou ook hier de opkomst meespelen? Iedere stem zegt iets. Stem je niet, zeur dan niet achteraf dat je niet was uitgenodigd. Dat was je wel, je kwam alleen niet opdagen.