‘Commissie begreep wel heel goed dat recente afsplitsing PvdA prima “haakje” was voor dit onzalige plan’, ‘En alvast een #brandingtip om de werkweek te starten: ontwikkel een “haakje” ofwel een centraal, creatief uitgangspunt voor al je uitingen’, ‘Wat is er vandaag in het nieuws? Zoek een haakje met je dienstverlening’, ‘daar schrijf ik al jaren tegen, bij elke gelegenheid. Maar vind dit haakje net iets te ver gezocht’, ‘Een mooi actueel haakje voor onze pitch’ ‘Echt zo dom en beledigend. Hij stond al een tijdje op m’n lijst, met Afrojack had ik een “mooi” actueel haakje’, ‘Met de raad in gesprek over het debat. Luisteren om de ander te begrijpen of om een haakje te zoeken om ons eigen punt te maken? #politiek’.
En inderdaad vooral in de politiek komt het veel voor, maar de mens als kuddedier neemt het snel over. Communicatiemensen zijn er ook dol op: haakjes. Zelfs journalisten gebruiken het steeds meer. En dan niet om mee te vissen, maar als aanleiding. In figuurlijke zin als haakje om iets aan op te hangen en dan bedoelen ze geen kledingstuk. Gewone mensen zouden dit een goede aanleiding noemen, maar iemand heeft ergens verzonnen dat een haakje een goed alternatief is. Het woord kapstok is hier in het verleden ook voor gebruikt, maar lijkt uit de gratie. Het haakje is het nu helemaal.
Toch blijf ik weigeren het woord te gebruiken. Ik hou het bij aanleiding. Ik heb geen kapstok of haakje nodig om iets aan op te hangen. Kleerhangers genoeg, dank u. En ik hoop dat iedereen die dit woord gebruikt, even nadenkt voor het weer hardop te zeggen. Het is vaagtaal! En dat is het tegendeel van heldere communicatie.