Keulen is groots in het nieuws vanwege de volgens premier Rutte walgelijke aanranding van vrouwen door een grote groep dronken mannen. Gedoe over de afkomst van die mannen, gedoe over de uitspraken van de burgemeester, die later zegt dat het niet erg handig was en dat ze uit het verband getrokken zijn. Aanranding is niet normaal, maar je kan er zo weinig tegen doen, zeker in dronkenmansland. Omstanders kijken liever weg. U toch ook?
Het is 1994. Ik ben net verhuisd van Den Bosch naar Tilburg voor mijn studie. Mijn oudhuisgenote nodigt me uit voor een etentje. Erg gezellig en daarna ga ik naar huis. Voor het station staat een groep jongens. Ik zie ze link van de ingang staan als ik van de bus naar het station loop. Ja, ze zijn Noord-Afrikaans. Eentje, met pet, roept naar me. Ik zeg hallo terug, maar kennelijk is het niet genoeg. Voor dat ik het weet, sta ik midden in de groep en voel ik handen overal op mijn lijf. Er wordt aan mijn kleding gesjord. Ik roep naar omstanders. Zij kijken wel, maar reageren niet. Achter me staat even niemand. Ik ruk me los en ren terug naar de bus. Er komt net eentje aan en een stroom mensen gaar richting station. Ik loop mee. Zie de jongens alweer naar een ander loeren. Thuis bel ik de politie. De groep is bekend, maar wegens gebrek aan bewijs en getuigen kunnen ze niets doen.
Twee jaar later. Op stap met een vriendin. Een groep dronken studenten houdt ons tegen als we een kroeg in willen. Ik doe een paar passen naar achteren en trek aan de mouw van de vriendin. Ze kijkt naar me, trekt haar mouw los en probeert zich een weg door de menigte te banen. Hun handen zijn overal. Ze maait met haar armen en weet binnen te komen. Ik loop om de groep heen. Zeg haar dat ze aangifte moet doen. Ze lacht het weg. Wat heeft het voor zin. Ik weet uit ervaring:niets.
Veel dronken mannen worden grijperig. Eentje sla je nog wel van je af, of je lacht het weg. Misschien was het wel per ongeluk. Dit gedrag hangt niet aan een cultuur, maar aan een kennelijke staat. Het wordt versterkt door haantjesgedrag in groepen. Iedereen wil de beste zijn, ook in het betasten, kennelijk. Niemand heeft het recht om zomaar aan een ander te zitten, maar het gebeurt. En nu is het breed in het nieuws, maar hoeveel mensen hebben Nieuwjaarsnacht een ander ongewenst betast? Of erger, verkracht? En hoeveel slachtoffers hebben hun schouders ervoor opgehaald of uit schaamte niets gemeld? Ik denk meer dan u verwacht.
Grijp dus de volgende keer in, laat het niet op zijn beloop en doe aangifte, al helpt het niets. Het is wel een signaal dat het gebeurt en dat we er met ons allen alerter op moeten zijn. Ongeacht de afkomst van de mannen.