‘Daarna misschien toch cabaret weer oppakken. Inspiratie genoeg.’ ‘Concrete dossiers oppakken zoals faire & duurzame belastingen.’ ‘Spannend hoe scholen dit (niet) oppakken.’ ‘Ben mijn hobby weer aan het oppakken.’
Het zijn enkele woorden van een verkeerd gebruik van oppakken. Ik wist niet toen ik mails las met achter het onderwerp: pak ik op. Navraag leerde dat daarmee bedoeld werd dat de mailer met een opdracht aan de slag ging en dat de rest de mail kon negeren. Ik vond het maar raar, maar toegegeven, ik was toen al ruim acht jaar geen ambtenaar meer, dat scheelt misschien. Anders had ik het woord vast gekend, ook gezien het gebruik van het woord door bestuurders en volksvertegenwoordigers. En niet zelden in combinatie met het woord van vorige week: oppakken en doorpakken. Maar volgens vertrouwde Van Dale klopt dat niet:
op·pak·ken (pakte op, heeft opgepakt)
1vastpakken en optillen
2beetpakken en gevangennemen; inrekenen-
Gelukkig gaat het vaak goed, want buiten de hierboven vermelde voorbeelden op Twitter gaat het daar ook vaak goed en gaat de meerderheid van de zoekresultaten over het oppakken van criminelen. In de betekenis van oprapen kom je het woord niet vaak tegen, maar dat was wel het beeld dat ik bij het woord had toen die mails voorbij kwamen. Hoe komt het woord daar dan. Als synoniem voor de twee simpele woorden doe ik. Ik kan er alleen naar gissen, want nogmaals, ik snap het niet. Misschien komt het van oppikken en het Engelse pick up. Al geeft google translate dan de vertaling we’ll use it voor dat in het Nederlands verkeerd gebruikte pakken we op. Dan kijk ik naar de Oosterburen en bingo: aufnehmen betekent daar oprapen en iets aanpakken.