“Exact, plus op z’n Klaver’s een stip op de horizon zetten.;-)” “Eens. Met een stip op de horizon, namelijk sterk gewijzigde woningsegment in Overvecht!” “Goedemorgen #springtij2016 Wij zijn met ’t klimaat uit de bocht gevlogen, de stip op de horizon is 0 broeikasgasemissies in 2100: backcasten.” “Lukt het jou om die stip op de horizon te blijven zien?” “Zet vanmiddag en de komende 10 jaar een stevige stip op de horizon! Wij doen graag mee.” “Jeugdhulp samen sneller en beter vorm geven, we gaan er samen voor in belang kind, op pad richting stip op horizon.”
Een kleine selectie uit heel veel tweets over een stip en een horizon. Ben ik de enige die bij het laatste een beeld krijgt van het slot van de laatste aflevering van Swiebertje? Waar hij weg loopt over een pad naar wie weet waar? Bij die tweet stond overigens een foto van Pippi Langkous, dus misschien was dat wel wat mijn jeugdsentiment aanwakkerde. En wie kent deze nog? Een klassieker uit ‘Ja zuster, nee zuster’ met stip aan de horizon:
En elke keer dat ik de radioreclame hoor met ook de stip aan de horizon stop ik met luisteren en droom ik van verre oorden. En hier leg ik ook meteen een anderpunt bij deze uitdrukking voor: het is stip aan de horizon. Een stip op de horizon is bijvoorbeeld het grote schip voor de kust van Scheveningen waarvan de eigenaar geen belasting of havengeld wil betalen en daarom blijft het schip op open water blijven liggen. Maar het Interprovinciaal Overleg, de koepelorganisatie van provincies ziet er een heel project in, lees ik via google.
Maar volgens Van Dale mag het allebei.
Onze taal benoemde de uitdrukking in 2015 bij de promotie van een nieuwe versie als nieuw. Terwijl de vorige verkiezingscampagne voor de Tweede Kamerverkiezingen er bol van stond en die daarvoor ook. Politici zijn dol op de metafoor om te tonen dat ze ergens naartoe willen werken. Dat ze verder kijken dan het hier en nu en een visie hebben. Goed, behalve de huidige premier Mark Rutte, die graag zegt dat hij geen visie heeft. De uitdrukking komt het komende half jaar dus vast vaak voorbij. Ik zou zeggen dames en heren speechschrijvers, verzin iets nieuws. Laten we de stip begraven en een minder tenenkrommend alternatief verzinnen. Bovendien scheelt dat mijns inziens een wegdromend publiek dat stopt met luisteren en droomt van verre oorden.