Het is vandaag de vijfde sterfdag van journalist Max van Weezel. Hij overleed in 2019 op 67-jarige leeftijd. In Nieuwspoort was zijn bijnaam Max junior, Max de Bok van de Gelderlander was Max senior en overleed drie jaar eerder. Het was een fijne, scherpe collega met zijn tas vol schatten. Oude opschrijfboeken, kranten, andere paperassen en zijn oortjes, als die niet ergens rondslingerden.
Hij was politiek journalist voor Vrij Nederland en kon best hard zijn voor politici, maar veel liepen er met hem weg. Veel ministers en andere bekende politici van links tot rechts kwamen op ziekenbezoek en hij is zelfs toen hij ziek was op zijn verjaardag opgehaald om bij een coalitieoverleg taart te eten en over de stand van het land te praten.
Hij was actief voor de vakbond, voor perscentrum Nieuwspoort en was de voorganger van Xander van der Wulp in de podcast De stemming van… toen Vullings en Van Weezel. Hij schreef diverse boeken over de politiek en de wereld eromheen en hield wel van een geintje. Zo had hij een keer een weddenschap dat hij bij zo veel mogelijk programma’s op televisie zou verschijnen. In de Eerste Kamer schoof hij toen achter menig politiek verslaggever even in beeld.
Ik denk nog vaak aan Max. Graag had ik met hem gesproken over mijn worstelingen in het hernieuwd freelancerschap, het toenemend antisemitisme en de toestand in Israël. Al ben ik ergens ook wel blij dat hij dat niet meer hoeft mee te maken. Zijn kennis na 40 jaar parlementaire verslaglegging, zijn humor en zijn vakmanschap, Nederland moet al vijf jaar zonder doen. Ik denk vandaag aan hem en aan zijn vrouw Annet en dochter Natascha en wens ze veel sterkte op deze ongetwijfeld ook weer moeilijke dag.