Elly Geverink is koeienfotograaf. Ze wist al op haar derde dat ze iets met koeien wilde. Ze groeide op in het Gelderse Geesteren en wilde het boerenbedrijf van haar ouders voortzetten. Haar broer was haar voor. Daarom ging ze werken bij een bedrijf in de export van stierensperma. Ze beheerde onder meer het fotoarchief. Toen het bedrijf een fotograaf wilde inhuren, bood zij zich aan. Vijf jaar later begon ze voor zichzelf als koeienfotograaf.
Het model van vandaag heet Marie. Ze staat vers gewassen in de stal, terwijl Willem en Jasper haar droog föhnen. Elly spuit de poten in met witte verf, zodat er geen vlekje te zien is. Willem maakt de klauwen schoon met terpentine, zodat ze glanzen. Gezamenlijk doel is het maken van de perfecte foto van Marie.
Daarvoor is niet alleen een mooie koe van belang, maar ook een goede achtergrond. Elly zoekt die altijd samen met de boer. Ze kiezen voor een plek midden in de wei met een paar schilderachtige bomen op de achtergrond. “Graag hieromheen maaien, ongeveer vijf bij vijf meter”, zegt de fotograaf tegen de boer.
Het maken van een foto van een koe is teamwerk. De rollen zijn al verdeeld. “Rob aan de kop, Hans of Willem voor het geluid, Peter linksvoor en Jasper achter.” Het is specialistisch werk. Alles moet goed staan en de houding van de koe is erg belangrijk. Dat vergt concentratie en geduld. Met de voorpoten op een verhoging en de achterpoten een stukje van elkaar, komt de koe het beste tot zijn recht.
Elly rijdt met haar auto naar de gemaaide plek, zo heeft ze alle spullen bij zich . Ze haalt er een groen soort tegel als verhoging voor onder de voorpoten, twee plaatjes voor de achterpoten zodat het dier niet wegzakt. De verhoging onder de voorpoten zorgt ervoor dat de koe mooi staat, met de kop omhoog en zo dat de nek en kop in een mooie lijn doorlopen vanaf het lijf. Rob, Hans, Peter, Willem en Jasper brengen de koe. Marie krijgt nog een pluim onder aan de staart gebonden, zodat ze een mooie volle witte staart heeft. Daaraan zit een draadje die is gebonden aan een soort vork in de hand van Jasper zodat hij de staart kan positioneren. De camera van Elly staat op een laag statief en ze roept aanwijzingen voor de juiste positie van de koe.
Marie verzet steeds net een pas als Elly een foto wil maken. “Willem, twee centimeter”, roept Elly en een poot van de koe wordt iets naar voren gezet. “Rob hand weg!”, “Jasper iets naar beneden”. Een koe is een dier met een eigen wil en Marie is geen uitzondering. Rammelen met voer maakt geen indruk. Muziek wil soms helpen, maar nu ook niet. Dan vraagt Elly aan boer Hans om een kalf halen. Ze hoopt dat Marie dan even stil blijft staan. Bij de derde poging werkt deze truc.
Een keer moest Elly 48 minuten wachten op de zon voor haar perfecte foto van een koe tussen de bloesem. Soms duurt een fotosessie vijf minuten, soms een uur. Marie deed er wat langer over om perfect op de foto te komen. Elly is tevreden en Puttenstein heeft zijn mooie foto van Brook Marie 68. Wellicht staat ze net als haar oma en moeder binnenkort op een bord bij de ingang van zijn bedrijf.