Een brommend geluid overstemd het gesprek af en toe en soms beweegt de vloer, maar woonwagenbewoner Wilma Hulters kijkt er niet meer van op en blijft gewoon zitten. Naast haar zijn bouwers bezig de grond bouwrijp te maken. Op de locatie aan de Escamplaan komen woningen, zo heeft de gemeenteraad besloten.
Daarmee lijkt een eind gekomen aan een jarenlange strijd tussen de gemeente en bewoners. Op de plek komen ongeveer 92 woningen en parkeerplaatsen. Van de 62 bewoners zijn nog acht huishoudens over.
Ze is geëmotioneerd en af en toe komt er een woord niet uit. Wilma Hulters woont met drie kinderen van 6, 10 en 15 jaar aan de Escamplaan in een woonwagen. “Ik heb nooit anders gewoond en ik kan het niet uitleggen. De woonwagen leeft, ik hoor alles en dat is anders in een huis.” Op het terrein staan nog acht wagens: vijf grote en drie caravans, de rest is troosteloze troep met daartussen nog vervallen schuurtjes met nog deels sanitaire voorzieningen van vertrokken woonwagens. “Maar zo staan de schuurtjes er al jaren bij. Het kamp zou gerenoveerd worden, maar er is nooit wat aan onderhoud gedaan”, reageert Hulters. Volgens een woordvoerder van Norder is de renovatie op voorstel van het college en met goedkeuring van de gemeenteraad afgeblazen, omdat het aantal standplaatsen in de gemeente terug moest van 300 naar 250. Naast haar woonwagen, waar mensen de grond bouwrijp maken, staat een man met een klein opschrijfboekje. Hij is ingehuurd door de gemeenten en meet de trillingen. De bouwers beginnen om zeven uur en -op een uurtje schaften na- is de hele dag het gebrom en gehak te horen.
Tegenover Hulters ligt het autobedrijf van haar oom. Theo Visser zit daar al jaren en bij een handhavingactie van de gemeente in 2004, mocht hij gewoon blijven. Enkele leden van de gemeenteraad stelden daar wel vragen over, maar volgens Norder heeft Visser geen rechten om te blijven, ook niet het gewoonterecht, al is hij al jaren op die plek getolereerd.
De wagen van Sonnie Brummer is nu afgeschermd door twee caravans. Eentje is van haar moeder die eerst naast haar een wagen had. Die is weggeknepen, jargon voor gesloopt. Ook het rijtje tegenover haar is weg, waardoor ze nu uitkijkt op de vervallen schuurtjes. Broer Emiel Brummer heeft op last van de rechter een gereserveerde standplaats in Ypenburg. Van de gemeente Den Haag mag hij daar nog niet naartoe in afwachting van de daartegen aangespannen bodemprocedure. Daarom staat hij nog op de Escamplaan.
Hulters heeft geen vervangende standplaats en is net als haar kinderen in een woonwagen opgegroeid. Een deel van de bewoners kreeg een woning aangeboden. “Mijn broer heeft wel voor een huis gekozen, maar daar word ik niet gelukkig. Dit is mijn leven.” Zij zegt dat ze van de gemeente ooit een aanbod heeft gehad voor een vervangende standplaats, maar die heeft ze nooit gekregen. Zij wil dat de gemeente die afspraak nakomt. “Er waren wel een aantal plekken, maar dat ging op woonjaren. De oudste mensen gingen eerst en dat is ook logisch. Maar wat ze niet snappen is dat wij bij elkaar willen blijven”, zegt Hulters.
Hulters kent Sonnie Brummer al haar hele leven en loopt regelmatig even binnen. Schoenen uit en twee hondjes springen haar tegemoet. Sonnie heeft de fotolijsten van de muur gehaald, voor het geval de gemeente onverwacht toch over gaat tot ontruiming. “Je weet maar nooit. Er is ons zoveel beloofd, hoe heb ik de gemeente ooit kunnen vertrouwen”, zegt Hulters.
Achter een gordijn meteen na de voordeur staan twee planken vol met ordners en papieren. Het is de briefwisseling met de gemeente. “Eerst vielen we onder artikel tien en mochten we hier zijn. Daarna zou het centrum worden gerenoveerd en nu moeten we weg”, zegt Hulters, terwijl ze door de mappen bladert en af en toe een document laat zien, zoals het papier waarin wordt erkend dat ze woonwagenbewoner is.
De gemeenteraad is nu akkoord met het plan om op de locatie van het woonwagencentrum ongeveer 92 woningen en parkeerplaatsen aan te leggen. Een deel van het centrum is al met de grond gelijk gemaakt. Er lopen nog rechtszaken van de bewoners tegen de gemeente. “Als wij geen gelijk krijgen, gaan we door in hoger beroep en naar het Europese Hof. De Raad van Europa heeft al eens bepaald dat woonwagenbewoners niet gedwongen uit hun wagen gezet mogen worden”, zegt Hulters.
De gemeente heeft een ontruimingsprocedure aangespannen en wacht nog op een uitspraak van de rechter. Of de procedures van de woonwagenbewoners daar invloed op hebben, kon de woordvoerder niet zeggen.
